ایسنا : ۲۱سال پیش در ۱۳ فروردین ماه ۱۳۷۳ با ثبت دامنه اینترنتی ملی ایران(IR.) ارائه خدمات شبکه اینترنت (ISP) توسط مرکز تحقیقات فیزیک نظری و ریاضیات (پژوهشگاه دانش‌های بنیادی) در کشور آغاز شد. طی بیش از دو دهه تعداد دامنه‌های فعال IR ثبت شده به بیش از ۶۲۲ هزار دامنه رسیده که با احتساب دامنه‌های ثبت شده co.ir ، ایران، ac.ir، sch.ir ، id.ir ، gov.ir، org.ir و net.ir مجموعا حدود ۶۳۲ هزار دامنه اینترنتی در مرکز ثبت دامنه‌های اینترنتی کشور ثبت شده است.

ایران از نظر تعداد دامنه اینترنتی کشوری، بزرگترین کشور در منطقه است و از کشورهایی نظیر سنگاپور، مالزی، هنگ‌کنگ، ترکیه، اسلواکی، یونان و فنلاند هم پیشی گرفته و در رتبه‌های نخست فهرست کشورهای برتر جهان از نظر رشد دامنه اینترنتی قرار دارد.

ثبت دامنه ملی « IR.» یکی از اقدامات موثر در قلمرو اینترنت ایرانی محسوب می‌شود که توانست مشخصه‌ای تعیین شده برای هویت ایران در فضای اینترنت شکل دهد. این اقدام از سوی مرکز تحقیقات فیزیک نظری و ریاضیات انجام شد که هنوز هم تنها نهاد ثبت اسامی قلمرو دامنه‌های اینترنتی در ایران به رسمیت شناخته می‌شود.

با تلاش مرکز تحقیقات فیزیک نظری و ریاضیات که از سال ۱۳۷۶ با ارتقا به پژوهشگاه به «پژوهشگاه دانش‌های بنیادی» تغییر نام داد، ایران در ابتدای دهه ۱۳۷۰ به عنوان نخستین کشور خاورمیانه - پس از رژیم اشغالگر قدس - به شبکه جهانی اینترنت پیوست.

اولین اتصال ایران به شبکه اواخر سال ۱۹۹۲ میلادی موقتا از طریق اتصال تلفنی دستگاه کامپیوتر ۸۰۳۸۶ به دانشگاه لیسنتس اتریش صورت گرفت.

این مرحله از راه‌اندازی ارتباط با شبکه کامپیوتری آموزشی و پژوهشی اروپا به منزله فاز صفر بود و استفاده از شبکه تقریبا به مبادله پست الکترونیک برای اعضای هیات علمی و پژوهشگران مرتبط با مرکز تحقیقات فیزیک نظری و ریاضیات منحصر بود.

در ادامه، گره اصلی ایران از طریق یک دستگاه کامپیوتر Micro VAX ۳۱۰۰ که در مرکز تحقیقات فیزیک نظری و ریاضیات نصب شده بود و با یک خط استیجاری به دانشگاه وین اتریش به‌عنوان یکی از نقاط اصلی اتصال به شبکه در آن متصل شد.

اواخر سال ۹۳ میلادی پروتکل ICP/ IP در ایران راه‌اندازی شد که امکان اتصال به شبکه اینترنت را فراهم کرد و ایران حدود یک سال بعد از دانشگاه‌های اروپایی به شبکه اینترنت وصل شد.

فعالیت گره ایران در شبکه آموزش و پژوهش اروپا رسما از اول ژانویه ۱۹۹۳ آغاز شد، با این حال گسترش شبکه به دانشگاه‌ها و مراکز علمی و تحقیقاتی کشور به دلیل ضعف خطوط مخابراتی بسیار به کندی پیش رفت به‌طوری که با گذشت بیش از یک سال از اتصال ایران به شبکه خط دانشگاه صنعتی شریف عملا بلااستفاده مانده و خط دانشگاه صنعتی اصفهان با سرعت۴۸۰۰ bps اجازه استفاده همزمان بیش از دو یا سه کاربر را نمی‌داد!

به گفته دکتر شهشهانی، استاد مرکز تحقیقات فیزیک نظری و ریاضیات و مسوول اسبق ثبت پسوند ملی ایران (IR.) کل ظرفیت اتصال کشور در آن زمان ۸/ ۹ کیلوبیت در ثانیه بود که با توجه به اینکه هنوز سرویس‌های Web و فایل‌های گرافیکی راه نیفتاده بود همین سرعت ۸/ ۹ کیلوبیتی برای تبادل ایمیل (پست الکترونیک) که با ارسال نخستین ایمیل از ایران در دی ماه ۱۳۷۰ آغاز شد، کفایت می‌کرد.