مردی که برادرش را به دلیل برداشتن گوشی تلفن همراهش با ضربات چاقو از پا در آورده بود، در دادگاه کیفری استان تهران چگونگی ارتکاب این جنایت را شرح داد. دهم اسفندماه سال ۸۹ به افسر نگهبان کلانتری ۱۳۹ مرزداران خبر رسید در حوزه استحفاظی کلانتری جنایت هولناکی به وقوع پیوسته است. زمانی که اولین گروه از ماموران به محل حادثه که خانه ای ویلایی بود، رفتند معلوم شد مردی ۵۴ساله به نام احمد برادر ۵۱ ساله‌اش داوود را با ضربات چاقو کشته است. تجسس‌های بیشتر در این باره نشان داد این دو برادر در همان خانه به طور مشترک زندگی می‌کنند و پیش از این نیز چند مرتبه درگیری‌های جزئی با یکدیگر داشتند. با انتقال جسد مقتول به پزشکی قانونی، احمد که بعد از ارتکاب جرم در محل حادثه حضور داشت دستگیر شد و بازجویی‌ها از وی برای روشن شدن انگیزه اصلی این جنایت آغاز شد. مرد برادرکش درباره روز حادثه گفت: من و برادرم به همراه خانواده‌هایمان در یک خانه زندگی می‌کردیم. ما مشکل خاصی با یکدیگر نداشتیم و فقط گاهی با یکدیگر مشاجره لفظی داشتیم. نمی‌دانم آن روز چطور شد که من دست به کارد بردم و به برادرم ضربه زدم. وی ادامه داد: من یک گوشی تلفن همراه دارم که هیچ وقت آن را از خودم دور نمی‌کنم. روز حادثه وقتی سراغ گوشی‌ام رفتم سر جایش نبود. همه جا را گشتم اما خبری از گوشی‌ام نبود. چند دقیقه بعد در حالی که سرگردان بودم برادرم را دیدم که گوشی‌ام در دستش بود و با آن بازی می‌کرد. دیدن این صحنه خیلی عصبانی‌ام کرد. به طرفش رفتم و گوشی را از دستش گرفتم و همین موضوع آغاز درگیری ما بود. برادرم چند ضربه به من زد و من هم که کنترلم را از دست داده بودم چاقویی برداشتم و ضربه‌ای به او زدم. من قصد مجروح کردن داوود را داشتم و هیچ وقت فکر نمی‌کردم ضربه‌ام باعث مرگ او شود. در حالی که با قتل داوود، مادرش به عنوان ولی دم خواستار مجازات دیگر پسرش شده بود، پیش از محاکمه احمد به دادسرای جنایی تهران رفت و نسبت به او اعلام گذشت کرد. در چنین شرایطی پرونده این جنایت با صدور قرار مجرمیت و کیفرخواست به شعبه ۱۱۳ دادگاه کیفری استان تهران ارسال شد تا احمد به لحاظ جنبه عمومی جرم محاکمه شود.