ایده تلفن‌همراه دوربین‌دار به «فیلیپ کاهن»، مدیر اجرایی شرکت تولیدکننده نرم‌افزار «بورلند» واقع در تگزاس نسبت داده شده است. این ایده زمانی به ذهن وی رسید که بی صبرانه منتظر به دنیا آمدن دخترش بود. در حالی که یک دوربین و یک تلفن‌همراه در دست داشت در این اندیشه بود که کاش می توانست این دو دستگاه را با یکدیگر ترکیب کند تا تجربه خود را با سایر افراد فامیل شریک شود و عکس‌ها را از طریق تلفن‌همراه برای آنها نیز ارسال کند.

در اواسط سال ۱۹۹۶ در «منلو پارک» کالیفرنیا شرکت Ricoh Corporation اولین سیستم بی سیم را برای ارسال عکس از دوربین دیجیتالی و تلفن‌همراه به رایانه شبکه‌ای در اینترنت طراحی کرد.

یک سال بعد در کالیفرنیا در ۱۱ ژوئن ۱۹۹۷ «فیلیپ کاهن» Philippe Kahn اولین تلفن‌همراه دوربین دار کامل شده را که شخصا ساخته بود به نمایش عمومی درآورد. این گوشی در آن زمان تصاویر گرفته شده را با بیش از ۲۰۰هزار نفر در سراسر جهان به اشتراک می‌گذاشت. «کاهن» با شرکت ژاپنی J-Phone شریک شد. شرکت «شارپ» اولین گوشی دوربین دار را با نام J-SH۰۴ به طور تجاری تولید کرد.

اولین راه‌اندازی تجاری گوشی‌های دوربین دار در آمریکای شمالی در سال ۲۰۰۲ اتفاق افتاد و اپراتور «اسپرینت» بیش از یک میلیون گوشی دوربین دار ساخت Sanyo را ارائه داد. گوشی‌های دوربین دار مانند اغلب تکنولوژی‌های همراه در مدت زمان کوتاهی راه بلندی را پیموده است. در طول ۱۵سال گذشته والدین از این اختراع کاهن برای گرفتن عکس از نوزادان، کودکان نوپا، دو قلوها و نوجوانان خود استفاده کرده اند. امروزه به سختی می‌توان تلفن همراهی جدیدی را پیدا کرد که حداقل از یک دوربین معمولی برخوردار نباشد.

سازندگان تلفن‌همراه اکنون کاربردهای بلاگ عکس (بارگذاری عکس در اینترنت)، کابل USB برای انتقال عکس به رایانه و نوت بوک و قابلیت ارتباط با پرینتر از طریق USB را نیز در گوشی‌ها تعبیه کرده‌اند.