۱۰ مشکل بزرگ وب
مترجم: سید حسین محتسبی
وبی که در پیش روی ما است، در همین عمر تقریبا کوتاهش، به بسیاری از کارهای خستهکننده و روزمره ما سرعت و راحتی بخشیده است.
نویسنده: Ryan Naraine
مترجم: سید حسین محتسبی
وبی که در پیش روی ما است، در همین عمر تقریبا کوتاهش، به بسیاری از کارهای خستهکننده و روزمره ما سرعت و راحتی بخشیده است. اما هنوز برخی مشکلات وجود دارد؛ از قیمت بالای تهیه یک بلیت کنسرت از طریق وب تا نگرانیهای مربوط به حریم خصوصی کاربران در سایتها. با وجود چنین مشکلاتی، نمیتوان گفت وب مسیر صحیحش را پیدا کرده است. ما در این مقاله به بررسی ۱۰ مورد از بدترین مشکلات وب میپردازیم.
واضح است که مشکلات آزاردهنده وب نظیر اسپم ها، صفحات گمراهکننده قلابی (Phishing)، ویروسها، برنامههای جاسوسی که ریشه برخی از آنها به روزهای اولیه تولد وب بازمیگردد، هنوز حل نشده است. ما در نظرسنجیمان از کاربران پرسیدیم که از نظر آنها چه چیزهایی در وب برایشان ناخوشایند است. سپس بخشی از آن موارد که بیشترین توافق در موردشان وجود داشت را جدا کردیم و مجددا از کاربران خواستیم (*) به ۲ مورد که آنها را ناخوشایندتر از سایرین میدانند رای دهند. نتیجه هر کدام از آن موارد به صورتدرصد بیان شده است. ما این موارد را از مهمترین به کماهمیتترین مرتب کردهایم.
۱. تردید نسبت به سیاستهای حریم خصوصی افراد (Privacy Policies) در سایتها
درصد موافقت: ۶۹
بسیاری از سایتهای با اهداف تجاری (خصوصا در بخشهای مربوط به سلامتی و سرویسهای مالی) اطلاعات خصوصی زیادی را از کاربران دریافت میکنند. بسیاری از آنها ضوابط مربوط به نگهداری حریم خصوصی کاربران را در سایت قرار دادهاند تا بلکه بتوانند از این طریق مشتریان را راضی کنند که نگران ارائه اطلاعات به آن سایتها نباشند. اما جملات حقوقی استفاده شده در این صفحات مشکلتر از آن است که کاربران بتوانند آنها را بهدرستی درک کنند و همین موضوع سبب میشود که کاربران در آخر نفهمند که خیالشان از بابت ارائه اطلاعات خصوصیشان میتواند راحت باشد یا خیر.
برای نمونه صفحه حریم خصوصی (Privacy Notice) سایت آمازون (amazon.com) حاوی سندی ۲۷۰۰کلمهای است که خود آن به صفحهای ۲۶۰۰کلمهای مربوط به شرایط استفاده (Conditions-of-Use)
که پر از مطالب درهم حقوقی است لینک شده است. خیلی خوششانس هستید اگر بتوانید از این مطالب حقوقی، اطلاعات مورد نظرتان را برداشت کنید. در برخی سایتها استفاده از اطلاعات شخصی را تقسیمبندی کردهاند. مثلا حق استفاده از مطالب خصوصی دریافت شده برای بازاریابی محصولات یا سرویسهای دیگر به اعضای آن سایت، یا به اشتراک گذاشتن آن اطلاعات با اشخاص یا شرکتهای ثالث؛ که خود باعث میشوند کاربری که آن اطلاعات را در اختیار آن سایت قرار داده است به نوعی احساس ناامنی کند.
۲. پر کردن فرمهای آنلاین
درصد موافقت: ۶۵
پر کردن یک فرم بهظاهر ساده آنلاین، از بااهمیتی یک فرم درخواست وام گرفته تا کماهمیتی یک فرم ثبت یک سایت، میتواند به یک چرخه بیپایان بهروزرسانی پیدرپی مرورگر شما منجر شود. دلیل آن هم این است که بسیاری از فرمهای تحت وب، ترکیبی از فیلدهایی است که پر کردن برخی از آنها اختیاری بوده و برخی دیگر اجباری است بدون آنکه بهدرستی این فیلدها از یکدیگر متمایز شده باشند. حال اگر شما هنگام پر کردن یک فرم، یکی از این فیلدهای اجباری را پر نکرده باشید پس از کلیک روی دکمه ارسال (Submit) مجددا همان صفحه ظاهر میشود که به شما اطلاع میدهد فیلدی اجباری پر نشده است (در بعضی مواقع مجبورید از نو همه اطلاعات را وارد کنید چرا که صفحه ظاهر شده اطلاعات قبلیای که در فیلدها وارد کرده بودید را در خود ندارد!). اگر بخواهیم منصفانه به این قضیه نگاه کنیم میتوانیم بگوییم اینگونه مشکلات این روزها بسیار کمتر شدهاند چرا که سایتهای تجاری بهخوبی میدانند که ناراحتی کاربر چقدر میتواند برای تجارت آنها زیانآور باشد.
۳. تجاری شدن بیحدوحساب وب
درصد موافقت: ۶۲
صفحات کوچک تبلیغاتیای که در مقابل صفحه مورد نظرتان بازمیشوند، انیمیشنهای فلش صدادار برای تبلیغات تجاری، بنرهای تبلیغاتی بزرگ چشمکزن؛ تبلیغات ویدئویی که بدون اجازه کاربر شروع به پخش میکنند، همه از مسائل روزمره کاربران در وب هستند.
ایدهای که با دریافت آگهیهای تجاری، خدماتی رایگان را در وب ارائه میدهیم منجر به وبی فوقتجاری شده است و بسیاری از کاربران را از ادامه مشاهده این سایتها منصرف میکند. در MySpace، Yahoo و حتی PCWorld.com! - سایتی که این مقاله در آن منتشر شده است - تبلیغات بسیار آزاردهنده و به نوعی غیرقابلاجتناب شدهاند. روی صفحات وب تبلیغات متعدد در همه جای صفحه هر کدام تلاش میکنند که خود را بیشتر از دیگری نمایان کنند در صورتی که کاربر، در واقع، برای مشاهده محتویات آن صفحه به آنجا آمده است. نتیجه، کاهش پهنای باند اینترنت، طولانی شدن زمان بالا آمدن صفحات و کنترل کمتر کاربر بر مرورگرش است.
همچنین تبلیغات روی کیفیت محتوای سایتها هم تاثیر گذاشته است. زمانی که مدیران سایت، درجه مفید بودن یک صفحه را تعداد کلیکهای روی تبلیغات قرار داده شده در آن صفحه میدانند به نوعی به سمتی پیش میروند که بهجای قرار دادن اطلاعات واقعا مفید، اطلاعاتی گیشه پسند در سایتشان قرار دهند تا بلکه بتوانند درآمد بیشتری از راه تبلیغات کسب کنند.
۴. نیاز به استانداردها
درصد موافقت: ۵۸
برخی چیزهایی که در صفحات وب نمایش داده میشوند، خیلی آزاردهنده است؛ مثلا در یک صفحه وب میبینید: «صفحهای که هم اکنون مشاهده میکنید برای نمایش صحیح نیاز به Internet Explorer دارد.» (تصویر سمت چپ نشان میدهد Google Docs در Safari قابل نمایش نیست و ضمن دادن وعده برای پشتیبانی آن به زودی زود، به کاربر توصیه میکند در حال حاضر یکی از مرورگرهای رایگان را دانلود کند.)
ریشه تاریخی این مشکل به ناکاملی (و گاهی مشکلات) پشتیبانی Internet Explorer از استانداردهای طراحی یک صفحه وب بازمیگردد. چرا که IE سهم بالایی از بازار مرورگرها را در اختیار دارد و بسیاری از طراحان صفحات وب در طراحیهایشان بیشتر از آنکه رعایت استانداردها را در نظر بگیرند، نمایش درست صفحه طراحی شدهشان در IE را مد نظر قرار میدهند. Firefox در این زمینه موفقتر بوده است، چرا که اکثر سایتها (به استثنای بسیاری از سایتهای تحت Microsoft) در مرورگر Mozilla Firefox بهدرستی نمایش داده میشوند. اما هنوز کاربران Opera و Safari در حاشیه ماندهاند. از صفحاتی که حاوی فرمهای مالی هستند گرفته تا سایتهای
Web ۲.۰ بسیاری از آنها در همه مرورگرها بهدرستی نمایش داده نمیشوند؛ مگر آنکه کاربران را مجبور کرد برای مشاهده هر صفحه از مرورگر خاصی استفاده کنند.
۵. خرابکارهای فارومها
درصد موافقت: ۵۸
اینترنت میتوانست پلتفرم گستردهای برای انواع تبادلات باشد به نوعی که در آن کاربران به شیوههای متمدنانه در این مجامع شرکت کنند و به بحث و گفتوگو درخصوص موضوعات مختلف بپردازند. اما متاسفانه در وب حاضر این طور نشده است.
«من واقعا احساس تنفر میکنم هنگامی که در یک فاروم، برخی افراد پستهای نامرتبط میفرستند و یا در مورد اینکه فلانی چقدر باحال است و یا منطقهشان چقدر دنج است، صحبت میکنند.» اینها جملاتی است که یکی از خوانندگان PC World به نام Roberta Dikeman از کالیفرنیا میگوید. او در ادامه میپرسد: «آیا بعد از آن، ما میتوانیم به بحث در مورد آن موضوع ادامه دهیم و یا وجود آن جملات احمقانه و بیمصرف را در سایتمان تحمل کنیم!»
پنهان ماندن در پشت نامهای کاربری مستعار در وب، باعث میشود این خرابکاران به راحتی بتوانند بحثهای مفید را مختل کنند. آنها از طریق حرفهای بیفایده و بیمفهوم، توهینهای شخصی، استفاده از زبان گستاخانه، عمدا فارومها را بهسمت بحثهای ناامیدکننده و ناموزون سوق میدهند.
این خرابکاران در همه جا هستند. در گروههای خبری Yahoo، Google، قسمت نظرسنجی وبلاگها و در فارومهایی که یک شخص سوالی تخصصی را مطرح کرده است.
یکی از راههای آسان و البته مفید مقابله با چنین اقداماتی این است که مدیران این گروهها در جذب اعضایشان حساسیت بیشتری به خرج دهند. دیدگاه دیگر این است که کاربران از طریق حذف موارد نامرتبط و آزاردهنده خود پلیس برقراری نظم در فارومها باشند.
۶ - گرانی خرید بلیت
درصد موافقت: ۵۴
سایتهایی نظیر Ticketmaster که به منظور مدیریت یکی از بزرگترین ارمغانهای اینترنت (یعنی خرید بلیت و چاپ آن تنها با چند کلیک) به وجود آمدهاند، اکنون هزینهای مضاعف دریافت میکنند. آژانسهای سنتی فروش بلیت، سربارهای مالی زیادی بابت هزینههای پرسنل، اجاره، تجهیزات و محیط فیزیکی خود دارند. اما Ticketmaster.com، بزرگترین آژانس فروش آنلاین بلیت جهان، ۹ دلار اضافهتر بابت هزینه راحتی (Convenience Charge) برای مثلا هر بلیت کنسرت ۵/۳۲دلاری در سانفرانسیسکو بهعلاوه ۹/۴دلار هزینه پردازش (Processing Fee) برای هر سفارش دریافت میکند، بنابراین برای هر بلیتی که میخرید باید ۴۲درصد مبلغ واقعی بلیت بابت هزینههای اضافیای که Ticketmaster از شما دریافت میکند بپردازید! اگر فرض کنید تمام بلیتهای کنسرت بهفروش نرفته است شما میتوانید همان بلیت را از باجه فروش بلیت محل برگزاری آن کنسرت با قیمت ۵/۳۲دلار بخرید و نزدیک به ۱۴دلار صرفهجویی کنید.
یکی از دلایلی که Ticketmaster توانسته است این هزینهها را بدون اعتراض از مردم دریافت کند رقابت کم در بازار تجاری فروش بلیت بوده است. این شرکت قراردادهای انحصاری با بسیاری از شرکتهای ایالات متحده دارد. در سال ۱۹۹۴، یک طرفدار موسیقی راک با نام Pearl Jam، درخصوص بالا بودن هزینههای دریافت شده از سوی Ticketmaster و تلاش برای انحصاری کردن این صنعت به وزارت دادگستری ایالات متحده شکایت کرد، اما در نهایت این وزارتخانه اعلام کرد که Ticketmaster از هیچ قانونی تخلف نکرده است.
۷. راهنمای Web ۲.۰، کمکی نمیکند.
درصد موافقت: ۴۹
تکنولوژی Web ۲.۰ از برنامههای مفیدی که با واسطهای کاربری زیبایی آراسته شدهاند پشتیبانی میکند. اما اگر شما در هنگام کار با این برنامهها بخواهید از راهنمای آنها استفاده کنید و برای این منظور بر روی لینک راهنمای سایت کلیک کنید خواهید دید که در نهایت به بنبست خواهید رسید.
دلیل آن این است که بسیاری از پاسخهای قرار داده شده در صفحات راهنما و سوالات رایج (FAQ) بسیار کلیتر و بدیهیتر از آن است که مشکلی را حل کنند.
۸. گرانی کتابهای الکترونیک
درصد موافقت: ۴۱
هزینه انتشار و توزیع کتابها به صورت الکترونیک باید بسیار کمتر از چاپ و کپی آن به شیوه دشوار سنتی باشد. پس چرا کاربران باید هزینهای برابر و در برخی موارد بیشتر بابت خرید یک کتاب الکترونیک بپردازند؟ برای نمونه نسخه الکترونیکی کتاب The Secret اثر Rhonda Byrne در eBooks.com به قیمت
۲۹ /۱۵دلار بهفروش میرسد؛ در حالی Amazon.com نسخه چاپی همین کتاب را با جلد رحلی به همراه ارسال به در منزلتان ۱۷/۱۳دلار میفروشد که واقعا عجیب است!
بهطور میانگین ناشران قیمت کتابهای الکترونیک خود را بین ۸ تا ۱۶ دلار قرار میدهند و این همان محدوده قیمتی است که برای نسخ چاپی لحاظ میشود.
شاید دلیل آنها این است که بخش زیادی از این قیمتها مربوط به هزینهای است که نویسندگان اثر بابت فروش هر کتاب بیتوجه به نوع چاپ و فروش دریافت میکنند. ناشران میگویند آنها مشغول طراحی مدلی برای قیمتگذاری فروش کتابهای الکترونیک هستند که نتیجه آن مشخص خواهد کرد، مردم چقدر پول بابت خرید یک رمان الکترونیک باید بپردازند. همچنین آنها مشغول بررسی این موضوع هستند که فروش کتابهای الکترونیک چه اثری روی فروش کتابهای چاپی خواهد گذاشت.
۹. ویدئوهای ناامیدکننده
درصد موافقت: ۳۸
کیفیت تصاویر فیلمهای ویدئویی تحت وب هر روز بهتر میشوند، اما کمبود محتویات با کیفیت باعث شده است که کاربران کمتر بتوانند از فیلمهای ویدئویی موردنظرشان به صورت آنلاین استفاده کنند.
برخی شبکهها بهخصوص ABC و CBS قرار دادن نمایشهای تلویزیونی خود روی اینترنت را آغاز کردهاند، اما مصرفکنندگان هنوز در پیدا کردن برنامههای موردعلاقهشان با قیمت مناسب دچار مشکل هستند.
در بخش نمایشهای تلویزیونی Apple's iTunes Music Store هر اپیزود یک موسیقی پاپ با قیمت ۹۹/۱دلار بهفروش میرسد، اما Rafat Ali کسی که بحث رسانههای دیجیتال را از طریق PaidContent.org دنبال میکند، میگوید که همه نمایشها در حال حاضر قابل دسترس نیستند؛ چرا که صاحبان آثار بزرگ (نظیر HBO) نگرانند که ارائه نسخههای آنلاین از نمایشهایشان، فروش برنامههایشان از طریق تلویزیونهای کابلی را تحت تاثیر قرار دهد.
«من نمیتوانم به صورت آنلاین آخرین نسخه The Sopranos را خریداری کنم؛ چرا که HBO آن را به صورت آنلاین ارائه نکرده است. این یک ناامیدی بزرگ برای علاقمندان است.» Ali ادامه میدهد: «هنوز بسیاری شرکتهای مردد، علاقهای به قرار دادن برنامههایشان روی وب ندارند.»
۱۰. خستگی از دنیاهای مجازی
درصد موافقت: ۹
با وجود وعده و وعیدهایی که درخصوص دنیاهای مجازی نظیر Second Life است، ما را بسیار متعجب کرد که تعداد کمی از خوانندگان ما به این موضوعات علاقه نشان میدهند. بیش از نیمی از نظردهندگان ما گفته بودند از کیفیت این محیطها بسیار ناراضی هستند و تنها ۲۵درصد آنها از کیفیت این محیطها کیفیت ابراز رضایت کرده بودند.
تحلیلگر Yankee Group، Christopher Collins در این خصوص میگوید در زمانی که شبکههای اجتماعی نظیر MySpace و Facebook رشد سریعی را شاهد هستند، بزرگترین دنیای مجازی، یعنی Second Life از سال ۲۰۰۶ تا کنون نرخ رشد کمتری داشته است.
تازهواردان دنیاهای مجازی (بسیاری که از طریق وعدههای رسانهها پیوستهاند)، اغلب بعد از مدتی این محیطها را ترک میکنند. این محیطها دارای واسطهای کاربری قدیمی و خطاهای نرمافزاری زیادی هستند. بر اساس آماری که Second Life در ۷ اکتبر ۲۰۰۷ اعلام کرده است، این سایت در مجموع ۱۰میلیون عضو دارد. اما تنها ۳/۱میلیون (۱۳ درصد) آنها در طول یک ماه قبلش به سایت وارد شده بودند و از این تعداد، ۳۳۸۰۰۰ نفر در طول هفته پیش از آن به سایت وارد شده بودند.
برای جذب بیشتر کاربر، دنیاهای مجازی ناچار هستند که از واسطهای کاربری جدیدتری استفاده کنند که بسیاری از چیزهای دنیای واقعی را در آن نمایش دهد. آنها شاید به این هدف برسند، اگر نرمافزارهایشان را توسعه و تکنولوژیهای جدید را بهکار گیرند و البته از کاربرانشان نیز درس بگیرند.
وبِ بهبودیافته؛ وب امروز، شایستگی این عنوان را نخواهد داشت، مگر زمانی که صاحبان سایتها و کاربران همه با هم تلاش کنند تا این مشکلات را برطرف سازند تا همه بتوانند از آنچه میخواهند بهدرستی بهره گیرند.
(*)http://www.surveys.pcworld.com/se.ashx?s=۲۰۵۵۶۹۱۴۲CCBA۱۱E
منبع: PC World
ارسال نظر