آینده را لمس کنید
مترجم:ندا لهردی
این روزها شاید بعد از حس بینایی، حس لامسه قابل اعتمادترین حواس ما باشد.درواقع به همین دلیل هم هست که تمایل اغلب افراد به استفاده از محصولاتی با کاربری‌های لمسی بیشتر از پیش شده است.

در این میان نمایشگرهای لمسی به یکی از رایج‌ترین روش‌ها برای کنترل و راهبری گوشی‌های موبایل و محصولات دیگر تبدیل شده است.
اما این تکنولوژی چطور کار می‌کند و قرار است به کجا برود؟
گسترش استفاده از نمایشگرهای لمسی در لوازم الکترونیکی و دیجیتال در طول دو یا سه سال گذشته به قدری سریع اتفاق افتاده است که احتمالا کاربران محدودی که فرصت کار با این لوازم را نداشته‌اند، آن را به مثابه یک ناکامی بزرگ تلقی می‌کنند.
بسیاری از گوشی‌های موبایل که در صدر آنها iPhone شرکت Apple قرار دارد، کنسول‌های قابل حمل بازی‌های کامپیوتری و حتی سیستم‌های راهبری ماهواره‌ای این روزها دارای نمایشگرهای لمسی هستند.
این در حالی است که هنوز اغلب کامپیوترهای شخصی از این تکنولوژی بی‌بهره‌اند.
اما این وضعیت ممکن است در شرف تغییر باشد.
ویندوز موبایل ۷ به عنوان جدیدترین سیستم‌عامل شرکت Microsoft برای گوشی‌های موبایل نمونه‌ای از این تغییرات است.
این سیستم‌عامل که به تازگی معرفی شده، دارای یک ویژگی مهم و متمایز است.
ویندوز موبایل ۷ در واقع مبتنی‌بر قابلیت‌های کاملا لمسی است که امکان استفاده بیش از یک انگشت در یک لحظه را به نمایشگرهای لمسی می‌دهد.
به این ترتیب کاربران آن می‌توانند به راحتی و با استفاده از دو انگشت عکس‌ها یا آیکون‌ها را بزرگ کنند و بچرخانند؛ درست همان طور که iphone کار می‌کند.
از طرفی گویا Apple قرار است کار روی نسخه‌های جدید کامپیوترهای لپ‌تاپ و رومیزی خود با نمایشگرهای لمسی را آغاز کند.
با این اوصاف نمایشگرهای لمسی در آستانه تبدیل شدن به یک استاندارد برای کامپیوترها قرار دارند؛ همان اتفاقی که در دهه 1980 درباره ماوس روی داد.
بسیاری از افراد در آن زمان فکر می‌کردند که هرگز چنین اتفاقی نمی‌افتد و تغییر کاربری بین کیبورد و ماوس سرعت کار کاربران را تا حد قابل‌توجهی کاهش داده و خلاقیت آنها در کار با کامپیوتر را کمتر می‌کند.
در واقع اما کاربری‌های ماوس در بعضی موارد حتی بهتر و سریع‌تر هم می‌تواند باشد.
به نظر می‌رسد که این اتفاق درباره نمایشگرهای لمسی تکرار شود.
نمایشگرهای لمسی شاید جایگزین ماوس و کیبوردها نشوند اما می‌توانند به استفاده موردی آنها پایان بدهند.
لمسی‌ها چه طور کار می‌کنند
مانند ماوس، نمایشگرهای لمسی هم می‌توانند تنها با یک اشاره، کاربران را به هدف‌شان نزدیک کنند. این نمایشگرها درست مانند دیگر وجوه تکنولوژی، با گذر زمان پیش رفته و به روز می‌شوند.
در حقیقت همین موضوع است که قدرت نمایی MICROSOFT با ویندوز موبایل ۷ را زیر سوال برده است.
بسیاری از کارشناسان استفاده MICROSOFT از سیستم عاملی را که بر تکنولوژی قدیمی ELOTOUCH SYSTEMS (تکنولوژی به کار رفته در نمایشگرهای لمسی در دهه 1970) استوار است، به یک طنز تشبیه می‌کنند.
این تکنولوژی امروزه در صندوق‌های بسیاری از سوپر مارکت‌ها، دستگاه‌های سخنگو، پایانه‌های خودپرداز بانک‌ها، کیوسک‌های کنترل بلیت در فرودگاه‌ها و کیوسک‌های اطلاع‌رسانی موزه‌ها به کار می‌رود.نمایشگرهای لمسی مبتنی بر ELOTOUCH SYSTEMS اگر چه کاربردی ساده و راحت برای کاربرانشان دارند اما کاملا قدیمی‌اند.
اولین نمایشگر لمسی مبتنی بر این تکنولوژی را فیزیکدان دانشگاه کنتاکی به نام «سم‌هارست» (SAM HURST) اختراع کرد.
او این کار را در سال ۱۹۷۱ و برای سرعت بخشیدن به کارهای خودش انجام داد.
این دستگاه‌ در واقع شامل دو ورق رسانای جریان الکتریسیته بود که توسط یک لایه عایق از یکدیگر جدا می‌شدند. یک سوزن هم به داخل ورق‌ها فرستاده شده تا نقش پل ارتباطی آنها را بازی کند.
«هارست» می‌توانست جایگاه سوزن و حالت قرار گرفتن افقی یا عمودی آن را با تغییر ولتاژ در سطح ورق‌ها، تشخیص دهد.
این دستگاه تنها ایده اولیه Elographicها - که آنها را امروزه Elotouch Systems می‌نامند- بود که بعدها با همکاری نه نفر از دانشجویان ساخته و تولید شد. این نمایشگرهای لمسی اولیه اما چندان در بازار با استقبال مواجه نشد چون تولید‌کنندگان آنها، این نمایشگرها را برای کاربران حرفه‌ای طراحی کرده بودند.
نمایشگرهای کاملا لمسی (Multi Touch) امروزی اما از الکترودهایی تشکیل شده‌اند که نمایشگر را به هزاران عنصر لمسی کوچک و مجزا تقسیم می‌کنند. هر کدام از این عناصر لمسی می‌توانند به صورت مستقل عمل کنند و در واقع به همین دلیل هم هست که این نمایشگرها امکان استفاده از دو انگشت در یک لحظه و ردیابی اثر آنها را دارند.
تنها با یک اشاره
با وجود محبوبیت نمایشگرهای لمسی، حالا این سوال وجود دارد که با این حال چرا تنها محدود به بعضی کاربری‌ها هستند؟
جواب این سوال این است که این نمایشگرها بیشتر در اماکن و تجهیزات عمومی به کار می‌رود، چون نمایشگرهای لمسی در چنین موقعیت‌هایی مزایای بسیاری برای کاربران نسبت به دیگر راه‌های ورود اطلاعات دارند.
ویژگی‌های دیگری از این نمایشگرها مانند ساختار ضدآب، بدنه محکم و کاربری آسان، آنها را برای استفاده در اماکن عمومی مناسب کرده است.
با این حال وقتی این نمایشگرها قرار است به بازار لوازم مصرفی‌ وارد شوند، موضوع به کلی فرق خواهد کرد. در چنین شرایطی به دلیل تغییر نوع نیاز کاربران، آنها تنها به یک رابط لمسی برای راحتی کار خود نیاز ندارند.
در واقع در مورد لوازم دیجیتال مصرفی نوع و تعداد کاربردهای مختلف اهمیت زیادی دارد.
بهترین نمونه برای این موضوع، PDAها یا دستیارهای دیجیتال شخصی هستند.
این محصولات اغلب دارای نمایشگرهای لمسی هستند اما کاربردهای ویژه و خاص دیگری دارند که تنها نیاز عده‌ای از کاربران را مرتفع می‌کند.
در مقابل اما گوشی‌های موبایل پیشرفته و حرفه‌ای علاوه بر داشتن نمایشگرهای لمسی و قابلیت خاص، امکانات متنوع ارتباطی را به کاربران خود می‌دهند که دلیل رونق بیشتر بازار آنها نسبت به PDAها است. از طرفی بسیاری از PDAها از نمایشگرهای لمسی ظریف و بسیار دقیق بی‌بهره‌اند.
در مقابل یک گوشی موبایل پیشرفته مانند iphone یک نمایشگر لمسی یک دست ظریف، با سرعت واکنش بالا و کاربری دقیق و زیبا را نصیب کاربرانش می‌کند.
در واقع همین موضوع است که شرکت‌های تولیدکننده لوازم و محصولات دیجیتال شخصی و مصرفی را به سمت طراحی و تولید محصولاتی با کاربری‌های مختلف و متفاوت با تلفیقی از کاربردهای منحصر به فرد نمایشگرهای لمسی سوق داده است.
برگرفته از Economist
نحوه عملکرد نمایشگرهای لمسی
یک نمایشگر لمسی با یک پوشش نازک رسانا پوشیده شده است تا بتواند ضمن انتشار ولتاژ یکسان، یک زمینه الکتریکی را در سطح نمایشگر ایجاد کند.


این زمینه الکتریکی یکسان با قرار گرفتن یک انگشت روی نمایشگر، در اطراف آن متمرکز می‌شود که این به دلیل خاصیت رسانا بودن بدن انسان است. این کار در یک لحظه باعث تجمع و ذخیره بار الکتریکی در آن نقطه می‌شود. سپس الکترودهای اطراف کناره‌های نمایشگر این تغییر را حس کرده و آن را دنبال می‌کنند. به این ترتیب یک نمایشگر لمسی می‌تواند جایگاه انگشت را شناسایی کند.

نمایــشگـــرهای کامــــلا لمــــسی (multi touch) مانند نمایشگر گوشی iphoe اما از هزار عنصر لمسی کوچک که هر کدام نقش یک نمایشگر لمسی را دارند، تشکیل شده است. این عناصر به صورت مستقل عمل می‌کنند و به این دلیل امکان شناسایی موقعیت دو انگشت را در یک لحظه دارند.