ذخیرهسازی داده روی هارد درایو به زودی منسوخ میشود
با توجه به آنکه محتوا روی موبایلها و تبلتها و تقریبا همه جا قابل مشاهده است، دیگر نیاز به هارددرایو بسیار اندک است. بیشتر لپتاپها و رایانهها مجهز به هارد درایو هستند، بنابراین این سوال به وجود میآید که هارد درایوها اصلا کجا استفاده میشوند. شرکت آیبیام در سال ۱۹۵۶ از ابزار ۳۰۵ RAMDAC رونمایی کرد که احتمالا نخستین رایانه مجهز به هارد درایو با دیسک مغناطیسی بود. این رایانه بخش زیادی از اتاق را پر کرده بود اما ظرفیت آن فقط ۵ مگابایت بود. ۵۰ سال بعد ظرفیتهای ذخیره به یک ترابایت ارتقا پیدا کردند و حالا حجم درایو به اندازه یک کف دست رسیده است. هم اکنون میتوان یک حافظه ۲۲ ترابایتی را برای استفاده معمول و مدلهای ۲۶ ترابایتی را برای مراکز ذخیره داده به کار برد. به گفته رزمارین مشکل اینجاست که جهان ۳ درصد از انرژی خود را صرف مراکز ذخیره داده میکند که بیشتر آنها مجهز به هارد درایو هستند. انتقال ذخیرهسازی دادهها از فلش، مصرف برق را تا ۹۰ درصد کاهش میدهد. به همین دلیل گذار از حافظههای ذخیره مغناطیسی اجتنابناپذیر است. البته رز مارین معتقد است مشکل اصلی هزینه هارد دیسکها است. یک فلش حافظه ۱۰۰ ترابایتی ۴۰ هزار دلار قیمت دارد. اما با توجه به آنکه قیمت سختافزارهای رایانشی به سرعت کاهش مییابد، حافظههای SSD نیز احتمالا به همین سرنوشت دچار میشوند. خواه آخرین هارد درایو در ۲۰۲۸ میلادی فروخته شود یا خیر، موضوع این بحث نیست، بلکه جایگاه آن در حوزه رایانش است. در صورتیکه راهحلهای جدید ذخیرهسازی داده در این میان ارائه شوند، این زمانبندی به تاخیر میافتد.