این گزارش پیامدهای توسعه نامناسب فضای مجازی برای کودکان و نوجوانان را مورد بررسی قرار داده و به ضوابط مرتبط با حضور کودکان و نوجوانان در فضای مجازی در مجموعه قوانین و مصوبات نرم کنونی حقوق ایران اشاره کرده است. در این گزارش همچنین وضعیت بازیگران زیست‌بوم دیجیتال کودک و نوجوان تشریح شده و علاوه بر تشریح فرآیند فعلی عمل این بازیگران در قالب چهار دسته سیاستگذار/  قانون‌گذار، تنظیم‌گر/  تسهیل‌گیر، ارائه‌دهنده خدمت و محتوا و ناظران، مدل مطلوب و پیشنهادی بازیگران این زیست‌بوم نیز ترسیم شده است. در سند مذکور، ضمن مرور تجارب ملی پیرامون توسعه زیست‌بوم کودک و نوجوان در فضای مجازی کشور در پنج بخش «خدمات دسترسی مبتنی بر اپراتورهای تلفن همراه، سکوهای ارائه محتوای تصویری، ابزارهای مراقبت خانوادگی، تبلت‌های کودک و نوجوان و زیست‌بوم‌های مجازی» تاکید شده است که استقبال نکردن جدی خانواده‌ها و تقاضای عمومی برای استفاده از محصولات تولیدشده بومی در زیست‌بوم داخلی فضای مجازی کودک و نوجوان، ارائه‌دهندگان این خدمات را با بحران مالی مواجه کرده است. تا جایی که به استثنای برخی سکوهای محتوای تصویری - که اکثر محتوای آنها نیز محصولات خارجی است - شرکت‌های تولیدی در زمینه محتوا و خدمات داخلی به سختی به حیات اقتصادی خود ادامه می‌دهند. علت این عدم استقبال را می‌توان در ضعف آگاهی و سواد فضای مجازی والدین و عدم احساس نیاز آنها برای استفاده از زیست‌بوم‌های موجود جست‌وجو کرد.

اخبار مرتبط