کاهش تعداد مشترکان اینترنت ثابت
یکی از انواع اینترنت پرسرعت، اینترنت ثابت است که اینترنت‌های ADSL، VDSL و FTTX را شامل می‌شود؛ این دسته به یک مکان مشخص و محدوده جغرافیایی خاص یا بستر فیزیکی محدود هستند و خارج از این محدوده مشخص، امکان استفاده از این سرویس وجود ندارد. طبق آمار سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی تا پایان سه ماه اول سال ۱۴۰۰، مشترکان خانگی و تجاری ارتباطات پهن‌باند ثابت، ۱۰ میلیون و ۳۹۷ هزار و ۹۳۷ نفر را شامل می‌شود. این در حالی است که تا پایان سه ماهه چهارم ۱۳۹۹، تعداد مشترکان ارتباطات پهن‌باند ثابت، ۱۰ میلیون و ۶۰۰ هزار بوده و این حاکی از کاهش مشترکان در این مدت است.
اینترنت ADSL با استفاده از خطوط تلفن ثابت و بدون ایجاد مزاحمت برای تماس‌های صوتی(اتفاقی که در دایال‌آپ رخ می‌داد) اطلاعات را از مراکز مخابراتی به روی مودم می‌آورد. اتصال اینترنت ADSL را می‌توان روی خطوط تلفن ثابت ایجاد کرد و نیازی به کابل‌کشی و نصب خطوط جدید ندارد. این سرویس با محدودیت‌هایی از جمله سرعت دانلود کمتر از ۲۴ مگابیت بر ثانیه و سرعت آپلود کمتر از دو مگابیت روبه‌روست. در مقابل، اینترنت VDSL روی بسترهای کابل‌های شبکه است و برخلاف ADSL از خطوط تلفن ثابت شهری برای انتقال اطلاعات استفاده نمی‌کند و نیاز به کابل‌کشی دارد. سرعت دانلود روی اینترنت VDSL نزدیک به ۵ برابر سرعت دانلود ADSL است و سرعت آپلود آن نیز ۱۰ برابر ADSL است.
اینترنت فیبر نوری(FTTx) مبتنی بر کابل‌های فیبر نوری است و از کابل‌های مسی یا خطوط تلفن استفاده نمی‌کند و کابل‌های فیبر نوری انتقال‌دهنده اطلاعات هستند. به دلیل استفاده اینترنت فیبر نوری از سیگنال‌های نوری، کیفیت و سرعت بیشتری نسبت به ADSL و VDSL دارد و می‌تواند یک کیفیت و سرعت را بدون در نظر گرفتن فاصله کاربر تا سرویس‌دهنده ارائه دهد و سرعتی بالغ بر یک گیگابیت دارد. اینترنت TD-LTE نیز حداکثر سرعت آزمایشگاهی ۱۱۰ مگابیت بر ثانیه را دارد و حداکثر سرعت عملیاتی آن هم، ۴۰ مگابیت بر ثانیه برآورد شده است. محدودیت های این سرویس شامل قطع سرویس در صورت جابه‌جایی بین آنتن‌ها، کاهش کیفیت سرویس با افزایش فاصله کاربر از آنتن یا وجود اختلال‌های رادیویی، تعرفه بالاتر به دلیل نوع سرویس، هزینه نصب و نگهداری بالا و استفاده اختصاصی از فرکانس رادیویی است.
