«استنت» (Stent)، نوعی لوله توری مصنوعی از جنس فلز است که در یک گذرگاه یا مجرای طبیعی در بدن قرار داده می‌شود تا از انقباض موضعی جریان درون آن مجرا پیشگیری یا با نقص ناشی از آن مقابله کند. پژوهشگران «دانشگاه بریتیش کلمبیا» (UBC)، نوعی استنت هوشمند ابداع کرده‌اند که مراقب نشانه‌های ابتدایی انسداد شریان‌هاست و برای هشدار دادن به بیمار و پزشکان، سیگنال‌هایی را ارسال می‌کند. استفاده از استنت‌ها برای درمان بیماری قلبی، از زمان معرفی آن در سال ۱۹۸۰، نسبتا موفق بوده است اما این ابزار در عین مفید بودن، خطراتی هم به دنبال دارد. یکی از متداول‌ترین خطرات، مشکل در تنفس است زیرا با رشد یک بافت در اطراف استنت، شریان دوباره باریک می‌شود. بررسی این مشکل با سی‌تی‌اسکن امکان‌پذیر است اما قابل اعتمادترین روش نیست.