ایرانیانی همچون بابک فردوسی، فیروز نادری، بهزاد رئوفی و مصطفی چمران در این موسسه شاغل بوده یا هستند. پهپاد مورد استفاده برای مسابقه نهایی به‌عنوان بخشی از یک پروژه تحقیقاتی در JPL توسعه داده شده است، جایی که دانشمندان آن روی پهپادهای بدون سرنشینی کار می‌کنند که از هوش مصنوعی، نقشه‌های پیش بارگذاری شده و دوربین‌های داخلی استفاده می‌کنند. این فناوری در اصل برای فضاپیما در نظر گرفته شده بود و این چیزی بود که توجه گوگل را جلب کرد که پروژه تحقیقاتی پهپادهای خودران را تامین مالی کند. مسابقه پهپادها یک راه سرگرم‌کننده برای تست پیشرفت هدایت آنها از سوی هوش مصنوعی است. تیم JPL در مورد برنامه‌های کاربردی خود برای این فناوری بسیار جدی است.

سه پهپاد موسوم به «بتمن»، «جوکر» و «ناین وینگ»، با مشخصات مشابه به‌عنوان پهپادهای مسابقه ساخته شدند و قادر به پرواز با سرعت ۱۲۹ کیلومتر در ساعت هستند. «کن لو» خلبان حرفه‌ای پهپاد، دعوت شد تا با پهپادهایی که به وسیله هوش مصنوعی هدایت می‌شوند، در یک انبار مسابقه بدهد. در حالی که «لو» به‌طور کلی در سرعت‌های بالا خلبانی کرد، شتاب سریع او به این معنا بود که حرکتش نامنظم‌تر از پهپادهای خودران بود که صاف و با احتیاط پرواز می‌کردند. الگوریتم‌های پیچیده، پهپادهای خودران را در هر مسیر به دقت راهنمایی می‌کرد، در حالی که «لو» توانست حتی در مانورهای انفجاری خلاق‌تر و چابک‌تر باشد. این به این معنی بود که «لو» به‌طور میانگین هر دور را طی ۱/ ۱۱ ثانیه به پایان رساند، در حالی که رکورد پهپادهای خودران به‌طور میانگین ۹/ ۱۳ ثانیه بود. اما مساله فقط سرعت نبود. تیم JPL اشاره می‌کند که پهپادها روان‌تر پرواز می‌کردند و بر‌خلاف «لو» خسته نمی‌شدند. «لو» گفت: این قطعا متراکم‌ترین مسیری است که تا به حال پرواز کرده‌ام. یکی از ایرادات من به‌عنوان یک خلبان این است که زود خسته می‌شوم. زمانی که احساس خستگی ذهنی می‌کنم، مسیر را گم می‌کنم، حتی اگر ۱۰ بار آن را طی کرده باشم. در حالی که مسابقه پهپادها یک راه سرگرم‌کننده برای تست پیشرفت آنها بود، تیم JPL در مورد برنامه‌های کاربردی این تکنولوژی بسیار جدی است.

اخبار مرتبط