ابداع حسگر زیستی که باعث تعریق می‌شود

ایسنا: محققان دانشگاه سینسیناتی آمریکا یک حسگر زیستی طراحی کرده‌اند که زمانی که کاربر در حال استراحت است، باعث تعریق می‌شود. در سال‌های اخیر وسایل پوشیدنی نظارت بر تعریق، کاربرد گسترده‌ای پیدا کرده‌اند. یکی از مشکلاتی که در این فناوری‌ها وجود دارد این است که استفاده از آنها منوط به انجام فعالیت بدنی و تعریق بدن است که استفاده از آنها را صرفا به ورزشکاران و افرادی که فعالیت بدنی بالا دارند محدود می‌کند. حال محققان دانشگاه «سینسیناتی» (Cincinnati) آمریکا موفق به طراحی یک حسگر زیستی شده‌اند که در ابعاد یک باند است و می‌تواند یک قسمت کوچک پوست را برای عرق کردن، تحریک کند. با استفاده از این حسگر بسیاری از مواد شیمیایی کلیدی برای محققان قابل رصد و بررسی خواهد بود.

برای مثال بررسی سطح گلوکز خون در بیماران دیابتی و تنظیم دوز مواد دارویی با توجه به وضعیت ترکیبات شیمیایی موجود در عرق بیمار از جمله مهم‌ترین مواردی هستند که با استفاده از این حسگر قابل بررسی هستند، بدون آنکه نیاز باشد بیمار فعالیت بدنی انجام دهد یا مثلا روی تردمیل بدود. پروفسور «جیسون هیکنفلد» (Jason Heikenfeld) محقق ارشد این تحقیق می‌گوید: برای یک دوره طولانی محققان از عرق بیماران به خوبی استفاده نکرده‌اند، با وجود اینکه ترکیبات موجود در آن می‌تواند بسیار مفید و مهم باشد اما به این خاطر اینکه دسترسی به آن همیشه ممکن نیست، مورد بی‌توجهی واقع شده است. وی افزود: هدف ما این است که به راهکاری دست پیدا کنیم تا در هر زمانی که نیاز داشتیم یا حتی برای مدت چند روز به‌طور مداوم به عرق بیمار دسترسی داشته باشیم.

محققان از سه روش برای تحریک عرق در یک ناحیه موضعی از پوست ایجاد کرده‌اند. در روش اول یک ژل حاوی یک ماده شیمیایی به نام کرباکول که در قطره چشمی استفاده می‌شود، در تحریک تولید عرق موفق بود. در روش دوم یک پد فوم حافظه‌ای ایجاد شد تا ارتباط بهتری بین حسگر و پوست برقرار شود. در نهایت، تیم تحقیقاتی یک فرآیند به نام «iontophoresis» را به وجود آوردند که مقدار کمی از کارباکول را به لایه بالایی پوست تزریق می‌کند که یک جریان الکتریسیته کوچک و غیرقابل تشخیص را ایجاد می‌کند. این فرآیند می‌تواند برای چند روز نیز در بیمار تعریق ایجاد کند. نتیجه نهایی این اختراع می‌تواند تولید انواع وسایل پوشیدنی برای رصد ترکیبات شیمیایی موجود در عرق انسان در زمینه‌های مختلف باشد. مهم‌ترین مزیت این حسگرها این است که می‌تواند کوچک‌ترین تغییراتی که در میزان ترکیبات شیمیایی و هورمون‌های موجود در عرق رخ می‌دهد را ثبت کند و این قابلیت در بررسی نمونه‌های خونی ممکن نیست.

هیکنفلد در این رابطه می‌گوید: یک نمونه خون اطلاعات مورد نیاز را در یک لحظه مشخص می‌کند اما اکثر پزشکان علاقه دارند نحوه تغییر ترکیبات موجود در بدن را به‌صورت مداوم و در یک بازه زمانی رصد کنند. تیم تحقیقاتی اعلام کرده‌ که نیروی هوایی ارتش آمریکا نسبت به استفاده از این فناوری ابراز تمایل کرده است و از آن برای بررسی میزان کورتیزول موجود در بدن خلبان‌ها برای سنجش میزان خونسردی و استرس آنها استفاده خواهد کرد. نظارت بر سلامت بیمار در خانه بعد از جراحی، یکی دیگر از نتایج بالقوه نوآوری تیم دانشگاه سینسیناتی است. بیماران به جای اینکه بخواهند برای معاینات بعدی آزمایش خون بدهند، می‌توانند ۲۰ دقیقه از این حسگر استفاده کنند.