آماده‏سازی ابرانسان‏ها برای المپیک

آی‌تی ایران: آیا المپیک‏ها به‌زودی محل تلاقی ابرانسان‏ها خواهد بود؟ در مدت زمان برگزاری دوره‏های مختلف مسابقات المپیک، کمیته بین‏المللی این مسابقات (IOC) مدال‏های کسب شده توسط ۶۷ ورزشکار را به‌دلیل آنچه تقلب در کسب مقام به‌دست آمده عنوان شده، باطل کرده است. اکثر این ورزشکاران به‌دلیل دوپینگ یا استفاده از داروهای ممنوعه افزایش‏دهنده عملکرد بدن شامل محرک‏ها، استروئید یا حتی هورمون‌های رشد، با محرومیت‏های شدیدی روبه‌رو شده‏اند. اگرچه زیرپا گذاشتن قانون یا تقلب ورزشکاران، جای هیچ شکی را در خصوص محرومیت‏های سنگین درنظر گرفته شده برای این ورزشکاران باقی نمی‏گذارد، اما پرسش اصلی آن است که آیا واقعا استفاده از چنین راهکارهایی، عملکرد ورزشکاران را در مقایسه با دیگران بهبود بخشیده است؟ پرسش دیگر آن است که فراهم شدن شرایط برای استفاده از تکنوژی‏های سالم برای بهبود عملکرد ورزشکاران، چه چشم‏اندازهای جدیدی را در رقابت‌های المپیک ایجاد خواهد کرد؟

زیست‏شناسی مصنوعی و ژنتیک

در این دسته، تکنولوژی‏ها و ابداعاتی از قبیل ویرایش ژن یا حتی مکانیزم‏های پیشرفته تحویل دارو و میکروذرات به بدن ورزشکاران به‏چشم می‏خورد. اخیرا پیشرفت‏های ویژه‏ای را در حوزه تکنولوژی‏های ویرایش ژن مشاهده کرده‏ایم. به عنوان مثال، به‏تازگی دانشمندان چینی از انجام اولین آزمایش‏های ویرایش ژن روی انسان، با استفاده از تکنولوژی به نام CRISPR/ Cas۹ خبر داده‏اند. با توسعه چنین راهکارهایی می‏توان متصور شد که امکان ویرایش ژن افراد یا حتی بهینه‏سازی توانایی‏های آنها برای حضور موفق در رشته‏ای خاص فراهم شود. به عنوان مثال، ورزشکاران دو و میدانی را با عضلات قدرتمندتر و ظرفیت بیشتر ریه‏ها در مسابقات خواهیم داد یا اینکه شناگران با نیم‏تنه کشیده‏تر و استقامت بیشتر عضلات، پا به میدان مسابقات خواهند گذاشت. این تغییرات می‏تواند از این مرحله نیز فراتر برود و به طراحی انگشتان پرده‏دار یا حتی استفاده از آبشش در ورزشکاران برسد. بدنیست بدانید در حال حاضر نیز به نوعی شاهد بهینه‏سازی ژنتیکی محدود در ورزشکاران بوده‏ایم. به عنوان مثال، چندسال پیش وندربیلت، مربی فوتبال رسما از پشتیبانی خود از فرزند متولد نشده یک زوج ورزشکار خبر داده بود تا با سرمایه شخصی او را راهی مسابقات کند. هیچ شکی نیست که در برخی کشورها، مدیریت زادوولد برای تشکیل خانواده‏های ورزشکار نیز در دستور کار قرار گرفته است.

مکانیزم‏های مدیریت تحویل دارو و میکروذرات

در سال‏های اخیر شاهد پیشرفت‏های زیادی در حوزه استفاده از میکروذرات بوده‏ایم. به‌عنوان مثال، محققان در بیمارستان کودکان بوستون راهکار جدیدی برای تزریق مستقیم میکرو ذرات حاوی اکسیژن به جریان خون یافته‏اند. راهکاری که در نهایت امکان اکسیژن‌رسانی به حیوان مورد آزمایش را برای ۱۵ دقیقه (به‏رغم بسته‏بودن راه‌های تنفسی) فراهم ساخت. با این تفاسیر، تصور کنید که یک شناگر تنها به یک بار نفس گرفتن در جریان مسابقه شنای ۵۰۰ متری نیاز داشته باشد.

روباتیک، اعضای مصنوعی، BCI

در این دسته، استفاده از نوآوری‏هایی برپایه تکنولوژی‏های جدید مشاهده می‏شود که بهبود عملکرد جسمی ورزشکاران را تا حد زیادی تضمین خواهند کرد.

ساختارهای اسکلتی و لباس‏های روباتیک

اسکلت‏های مکمل و لباس‏های روباتیک در حال حاضر توسط شرکت‌هایی مانند Ekso Bionics در حوزه‏های سلامت، صنایع و امور نظامی در مرحله بررسی و توسعه قرار دارند. این لباس‏ها می‏توانند توانایی، سرعت و چابکی افراد را افزایش دهند. با این تفاسیر، این احتمال وجود دارد تا پوشش‏های مشابهی هم برای ورزشکاران طراحی شود. با این اوصاف، اگر زمانی دیدید یک مرد آهنی در مسابقات وزنه‏برداری شرکت کرده نباید چندان تعجب کنید.

اندام مصنوعی

در سال ۲۰۱۲ میلادی شاهد حضور اولین دونده‏ای بودیم که با پای مصنوعی در مسابقات دوی ۴۰۰ متر شرکت کرده بود. با این روند، احتمال آن وجود دارد تا در آینده شاهد طراحی اعضای مکمل مصنوعی برای ورزشکاران خاص باشیم یا حتی امکان حضور افراد معلول نیز در مسابقات معمولی فراهم شود.

ارتباط مغز/ رایانه

در چندسال گذشته شاهد پیشرفت باورنکردنی در تکنولوژی برقراری ارتباط میان مغز و رایانه بوده‏ایم. تکنولوژی که به شما امکان کنترل و تعامل با تکنولوژی را از طریق به‏کارگیری روش‏های ارتباط مستقیم با مغز خواهد داد. پیشرفت این تکنولوژی نیز می‏تواند رقابت‌های جدیدی را در قالب ایجاد رشته‏های ورزشی کاملا متفاوت به همراه داشته باشد. به عنوان مثال، می‏توانید رقابت میان پهپادهای کنترل شده با ذهن یا مسابقات مشت زنی روبات‏ها را با کنترل مغز انسان در ذهن مجسم کنید.

واقعیت افزوده و هوش مصنوعی

در این سطح از تکنولوژی، شاهد تلاش شرکت‌هایی مانند Magic Leap، Meta یا توسعه تکنولوژی‏هایی مانند HoloLens هستیم که راهکارهای جدیدی با قابلیت ایجاد تغییرات وسیع در نحوه زندگی، کار، بازی و سرگرمی یا حتی فعالیت‏های ورزشی ما به حساب می‏آیند. در زمینه کاربرد المپیکی تکنولوژی واقعیت مجازی یا هوش مصنوعی تنها کافی است یک اسکی‏باز یا حتی دوچرخه سوار که با استفاده از عینک‏های واقعیت مجازی در ارتباط با منبع اطلاعاتی برپایه هوش مصنوعی قرارگرفته را درنظر داشته باشید. ورزشکاری که می‏تواند جزئیات کاملی را در خصوص نحوه شرکت در رقابت، زمان‏هایی که برپایه محاسبات زمانی یا حتی شرایط محیطی مسابقه باید سرعت خود را افزایش یا کاهش دهد در مقابل خود داشته باشد.

سنسورها

پتانسیل استفاده از سنسورهایی که در قالب دستگاه‏های الکترونیکی پوشیدنی یا حتی لباس‏های ورزشکاران می‏توانند فیزیولوژی خود یا حتی حریفانشان را تجزیه و تحلیل کنند نیز انکارناشدنی است. ترکیبی از سنسورها، واقعیت افزوده و هوش مصنوعی را درنظر بگیرید که تا حد زیادی می‏تواند عملکرد یک بوکسور را در شناسایی نقاط ضعف حریف و البته آسیب‏پذیرترین قسمت‏های بدن او را بهبود ببخشد. علاوه‌بر کاربردهایی که ذکر کردیم، تعدادی از آزمایشگاه‏های تحقیقاتی نیز به‏کارگیری سنسورها را در جهت بهبود عملکرد حسی در انسان آغاز کرده‏اند. به عنوان مثال David Eagleman محصولی به نام VEST را به عنوان جلیقه ارزان‏قیمت بدون ایجاد آثار تهاجمی در بدن تولید کرده که به بیمارانی با مشکلات شنوایی امکان دریافت اطلاعت شنیداری را از طریق ایجاد لرزش در بدن خواهد داد. درنظر بگیرید که استفاده از چنین سنسورهایی در بدن ورزشکاران تا چه اندازه می‏تواند مفید فایده واقع شود. به عنوان مثال بازیکنان فوتبال با بهبود شنوایی می‏توانند صدای نزدیک شدن توپ یا حتی نزدیک شدن حریف از پشت سر را بشنوند.