تولید سالانه 500 هزار تن انواع زباله الکترونیک در کشور بدون داشتن مرکز بازیافت پیشرفته خطر جدی برای محیط زیست ایران است. به گزارش «ایسنا» تنها مجموعه فعال در زمینه بازیافت زباله‌های الکترونیک کشور، آماری مبنی بر تولید بیش از 500 هزار تن پسماندهای الکترونیک در کشور ارائه کرده و بر این اساس اعلام شد که تقریبا هیچ سیستمی برای جمع‌آوری و بازیافت این نوع زباله‌ها وجود ندارد.

در مجموعه بازیافت صنعتی زباله‌های الکترونیک که در نزدیکی تهران فعال است، انواع تلویزیون، مانیتور، موبایل و قطعات رایانه به شیوه علمی بازیافت و به منابع اولیه مانند مس، نیکل، کادمیوم و... تبدیل می‌شوند. ابراهیم مرشد، بنیانگذار این موسسه دانش‌بنیان درباره میزان ضرری که یک باتری می‌تواند برای محیط‌زیست داشته باشد گفت: لیتیوم یک باتری موبایل فرسوده قابلیت این را دارد که یک حجم ۶۰۰ مترمکعبی آب را طوری آلوده کند که دیگر هیچ موجود زنده‌ای در آن زنده نماند، حال خودتان محاسبه کنید سالانه چه تعداد باتری سمی وارد محیط‌زیست می‌شود. وی که در یک برنامه تلویزیونی صحبت می‌کرد در پاسخ به اینکه یک مادربورد رایانه بعد از فرسوده و از رده خارج شدن چه ضرر و سودی می‌تواند داشته باشد، گفت: ساختار تمام بوردهای رایانه‌ای حاوی مقداری فلزات سنگین است که می‌تواند برای محیط‌زیست به‌شدت خطرناک باشد اما همین فلزات برای صنایع مفید هستند.

وی افزود: در هر تن مادربورد رایانه ۲۰۰ کیلو گرم مس به‌کار رفته است که با شیوه‌های تخصصی می‌تواند بازیافت شود. مرشد در بخش دیگری از صحبت‌ها درخصوص نحوه جمع‌آوری زباله‌های الکترونیک گفت: این زباله‌ها نباید بین زباله‌های تر و خشک باشد، آنها را باید جداگانه به غرفه بازیافت شهرداری تحویل داد تا از آنجا به دست ما برسد و بتوانیم آنها را تفکیک و بازیافت کنیم. براساس اطلاعات برنامه تلویزیونی رادیکال هفت که با محوریت ارتباط فناوری اطلاعات و کسب‌وکار، محیط زیست و خدمات مخابراتی پخش می‌شود، روش‌های سنتی بازیافت زباله‌های الکترونیک زیانبار است چراکه در آنها با سوزاندن کل قطعاتی مثل کابل مس آنها جداسازی می‌شود اما زیان آلاینده‌ای که در آن سوزانده شدن ایجاد می‌شود، بسیار بیشتر از رهاسازی آنها در محیط زیست است.