پرواز قیمت‌ها در آرایشگاه‌های زنانه
برای گرفتن نرخ آرایش عروس باید به قسمت پذیرش مراجعه کرد و آرایشگر به خود زحمت نمی‌دهد رودررو با مشتری صحبت کند. به گزارش سایت تحلیل بازار، در برخی سالن‌ها اتاق‌های جداگانه و در برخی دیگر طبقاتی مستقل به شاخه‌های مختلف در این رشته می‌پردازد. مشتری برای سشوار مو به طبقه اول می‌رود، برای آرایش چهره طبقه دیگر و برای شینیون طبقه‌ای دیگر را باید با آسانسور بالا و پایین کند.
از نزدیک که با مشتری‌ها صحبت کرده و ارقام نجومی رد و بدل شده در این فضا را می‌شنوم، مغزم سوت می‌کشد. برای یکی دو ساعت کار میکاپ و شینیون و هزار عنوان دیگر مبالغ چند‌میلیونی درخواست می‌شود بی‌آنکه توضیح مشخصی در قبال آن وجود داشته باشد. به‌ویژه سالن‌هایی که قدری مشتری دارند چنان با ارقامی بالا در قله رقابت با هم صنفی‌های خود ایستاده‌اند که قیمت‌های مصوب به گرد آن نیز نمی‌رسد.
برای به‌دست آوردن نرخ مصوب، اتحادیه آرایشگران به هیچ‌عنوان همکاری نمی‌کند. رقیه علیزاده رئیس اتحادیه صنف آرایشگران بانوان اردبیل در میان صحبت‌هایش با خبرنگار بازار، تنها به نرخ ۲میلیون‌تومانی برای آرایشگاه‌های درجه ممتاز اشاره می‌کند که با ارقام وصولی این سالن‌ها اختلاف ۵/ ۸ و گاه ۱۲میلیون‌تومانی دارد. سرانجام تنها لیستی از روابط‌عمومی اصناف گرفته می‌شود و در نگاه اول متوجه دلیل عدم‌ارائه آن توسط اتحادیه و سازمان صمت می‌شوم؛ نرخ تمامی شاخه‌های این رشته از بزک صورت‌گرفته تا بستن مو، رنگ، مش و کوتاهی در حال‌حاضر چیزی حدود ۲۰ تا ۳۰ برابر نرخ مصوب است. البته در برخی سالن‌های آرایشی اندکی کمتر و در برخی دیگر بیشتر.
قیمت‌هایی فراتر از نرخ مصوب
گویا نظارتی در این‌خصوص وجود ندارد و مشاطهها برای ساعتی قلم گرداندن بر روی دخترانی که رخت عروسی بر تن خواهند کرد و برخی نیز به اجبارعرف بر روی این صندلی مینشینند، پول‌های کلانی درخواست می‌کنند؛ آرایش عروس بین ۵ تا ۱۴میلیون تومان در برخی سالن‌ها آنهم در شرایطی که نرخ ۸۰۰هزار تومانی برای سالن‌های درجه ۳ و نهایتا ۲میلیونی برای سالن‌های درجه ممتاز توسط کارشناسان به تصویب رسیده است.
نرخ‌های مصوب نیز در لیستی که از اصناف گرفته‌ایم و مربوط به سال‌گذشته است، تنها در چند عنوان تعریف‌شده مثل رنگ، کوتاهی، سشوار و آرایش عروس و شینیون و متاسفانه برای مش و کاشت ناخن و لمینت و پاکسازی پوست و کراتین و فر و صافی مو و هزار عنوان دیگر که هرکدام برای گرفتن پول بیشتر و البته سود بیشتر است رقم مشخصی از سوی سازمان صمت و کارشناسان آن اعلام نشده است.
به راستی نقش بازرسان این سازمان در عدم‌تطابق این قیمت‌ها با نرخ‌های مصوب چیست؟ آیا اصلا بازرسی از طرف این سازمان بر قیمت آرایشگاه‌های زنانه نظارت دارد؟ و اگر هست چرا چنین ولنگاری و وضعیت رها شده‌ای را در تعیین قیمت برخی سالن‌ها شاهد هستیم؟ این‌گونه که پیداست، بود و نبود کارشناسان نرخ‌گذاری و بازرسان این حوزه تاثیر چندانی در ضبط و ربط این حرفه نداشته و تفاوت چندین‌میلیونی در نرخ‌ها خود گواه این مطلب است. رقیه علیزاده در این‌خصوص می‌گوید: تا زمانی‌که مردم به نرخ‌های دریافتی اعتراض و شکایتی نداشته باشند ما به موضوع ورود نمی‌کنیم.
وی ضمن قبول‌کردن فاصله بسیار زیاد نرخ مصوب و قیمت درخواستی سالن‌های آرایشی می‌گوید: در واقع بانوان ما خود طالب خدمات با این نرخ هستند و آرایشگران قبل از آغاز کار خود، ابتدا با مشتری برسر قیمت با آنان به توافق می‌رسند.
علیزاده از زبان آرایشگران مختلف مطلبی را عنوان می‌کند که ذهنم را به چالش می‌کشد و می‌گوید: دیده شده که جاری یا خواهر شوهرعروس به آرایشگر مراجعه کرده و گفته‌اند یکی دو‌میلیون بیشتر از نرخ آرایش عروس پرداخت می‌کنم، به شرطی که میکاپ و شینیونم بهتر از آرایش مو و صورت عروسمان باشد.
نرخ سالن‌های آرایشی که به‌صورت میدانی پرس و جو کرده‌ام برای مهمانان عروسی - و نه برای عروس- حداقل از یک‌میلیون شروع می‌شود و تا ۵میلیون‌تومان ادامه دارد.
هزینه ۱۲میلیون تومانی برای چشم و هم‌چشمی
بیشتر با یلدا یکی از آرایشگران صحبت می‌کنم؛ از یکی از مشتریانش صحبت می‌کند که برای دو ساعت حضور در یک عروسی به سبب چشم و هم‌چشمی با بستگان نزدیک خود ۴میلیون‌تومان برای یکی دو ساعت میهمانی به آرایشگر خود پرداخت کرده بود. حال جای تعجب است که برخی بانوان چگونه بر خود روا می‌بینند مبالغ کلانی را بابت چیزی بپردازند که بیشتر از یکی دو ساعت دوام نداشته و تنها به مشتی آب و لختی صابون بند است؟ آنهم در چنین شرایط سخت اقتصادی که بیشتر مردان زیر بار فشار معیشت و انواع و اقسام قرض و قوله دست و پا می‌زنند و مشاغل خود را از دو شیفت به سه شیفت افزایش داده‌اند، آنهم در استانی که متوسط درآمد سرانه آن تنها نصف متوسط درآمد سرانه کشوری است.
در مقابل زنان و دخترانی که روزانه ۱۰ ساعت کاری پشت دستگاه‌های پر سر و صدا در محیطی سخت و خشن در کارگاه‌های تولیدی می‌ایستند و نهایتا در آخر ماه چیزی حدود یک و نیم تا ۲میلیون‌تومان دستمزد می‌گیرند تا گوشه‌ای از مخارج خانه را به دوش بکشند. افرادی هستند که تنها در ازای دوسه ساعت کار آنهم در محیطی کاملا زنانه و به دور از خشونت و سختی کار قلم برمی‌دارند و با استفاده از سرخاب، سفیداب و رنگ و لعاب با یک حساب سرانگشتی روزانه ۲۰-۳۰میلیون تومان درآمد دارند.
کشور ایران در مصرف لوازم آرایشی جزو پر‌مصرف‌ترین کشورهاست و بهتر است برای رهایی افکار نسل جدید از بند آرایش‌های افراطی، چاره‌ای اندیشید.
