هر گاو گله من پارسال به‌طور متوسط ۴۱ کیلو شیر تولید می‌کرد که امسال به ۳۴ کیلو رسیده است. شیر هم کالایی نیست که بگوییم تورم کشور آن را از سفره خانواده‌ها حذف کرده است چراکه آن‌قدر اساسی است که خانواده‌ها در هر صورت آن را تهیه می‌کنند پس تقاضا پایین نیامده و تولید کاهش پیدا کرده است؛ در چنین شرایطی افزایش قیمت طبیعی است.  دولت با مشکل تامین ارز روبه‌رو است و نمی‌تواند ارز موردنیاز برخی اقلام را تامین کند؛ از طرفی به سبب شرایط بد اقتصادی جرات و توان آزادسازی قیمت‌ها را ندارد. سالانه میلیون‌ها دلار بابت واردات نهاده‌ها هزینه می‌شود آن هم درحالی‌که ۵۰ درصد آن در بازار آزاد فروخته می‌شود، یعنی این یارانه به دست افراد موردنظر نمی‌رسد. بارها بخش‌خصوصی پیشنهاد داده که دولت اجازه واردات نهاده‌های دامی با ارز آزاد را بدهد و از آن طرف این یارانه را به حساب مصرف‌کنندگان و خانوارها واریز کند که قدرت خرید آنها بالا رود.  نرخ فروش شیرخام از ۴ هزار و ۱۵۰ به ۴ هزار و ۵۰۰ تومان رسید و این اقدام بخشی از ضرر گاوداران را جبران کرد. البته براساس هزینه‌های تولید قیمت تمام شده شیر بین ۵ تا ۶ هزار تومان است. دولت اگر روند کنونی را حفظ و در شرایط سخت کنونی یارانه‌های ارزی را در مبدا واردات هزینه کند تولید کشور متوقف خواهد شد؛ چراکه همین الان هم برخی گاوداری‌ها برای روشن نگه داشتن چراغشان مشکل دارند. اگر دولت قیمت‌ها را آزاد کند نرخ شیر به ۷ هزار و ۷۰۰ تومان می‌رسد، با توجه به نرخ ارز دولتی و نیمایی اختلاف زیادی پیدا نمی‌کند. با این تفاوت که به سبب رقابتی بودن بازار لبنیات، تولید افزایش پیدا می‌کند و قیمت‌ محصولات هم پایین می‌آید. همچنین به سبب اینکه قیمت شیر ما زیر قیمت جهانی که ۳۰ سنت است تمام می‌شود، مزیت رقابتی قابل‌توجهی در بازارهای رقابتی خواهیم داشت.

 

اخبار مرتبط