تجدیدنظر در سیاست‌های وارداتی
بازار ابزارفروشان در شرایط کرونایی در چه وضعیتی است؟
بازار ابزار با صنایع و ساخت‌وساز ارتباط مستقیم دارد و بر اساس رونق و رکود این بازارها شکل می‌گیرد که مدتی است شرایط بهتری پیدا کرده است. پیش از شیوع کرونا بازار ما درگیر مشکلات تحریمی بود و با مشکلاتی همچون تامین ارز و بخشنامه‌های دولتی روبه‌رو بود، اما اکنون با رکود کلی بازار هم روبه‌روست. البته بخش صنعت و تولید مدتی است که راه افتاده و این برای بازار ابزار هم خبر خوشی است.
در ماه‌‌های ابتدایی سال بازار با افزایش قیمت ابزار روبه‌رو بود، چند درصد از تولید ابزار وارداتی است و از نرخ ارز پیروی می‌کند؟
متاسفانه تنها 5 درصد از ابزار تولید داخلی است و 95درصد از طریق واردات تامین می‌شود و به همین دلیل نرخ ارز تاثیر بیشتری روی این بخش از بازار می‌گذارد. این درحالی است که ما توانایی تولید بسیاری از ابزارهای مهم بازار جهانی را داریم؛ اما زیرساخت آن وجود ندارد. از طرفی بسیاری از کشورها که در تولید ابزار سرآمد هستند و درصد قابل توجهی صادرات دارند هم واردات این کالاها را آزاد گذاشتند که رقابت در بازارشان حفظ شود؛ اما متاسفانه اینجا دستورالعمل‌های دولتی کاملا غیرکارشناسانه است و رقابت بازار را با مشکل روبه‌رو می‌کند. در حال حاضر واردات روی بعضی از اجناس مثل آچار کاملا بسته است و تولیدکنندگان داخلی هم تنها بخش کوچکی از تقاضا را می‌توانند پاسخگو باشد. ما از نیروی انسانی متخصص برای تولید ابزارهایی برخورداریم که در بازارهای جهانی جز بهترین‌ها هستند؛ اما متاسفانه نمی‌توانیم از این ظرفیت استفاده کنیم. بخشی از مشکلات به تحریم‌ها و قطع مراودات تجاری برمی‌گردد؛ اما بخشی هم به بعضی از سیاست‌های غلط صنعتی در کشور.
پس می‌توان گفت بخشی از افزایش قیمت‌ها به کمبود در بازار بستگی دارد؟
کمبود در بازار نیست؛ اما عرضه به درستی صورت نمی‌گیرد. کالای بسیاری از همکاران همچنان به‌دلیل قوانین گمرکی در انبارهای گمرک خاک می‌خورد و موفق به ترخیص نشدند. متاسفانه شرایط به‌گونه‌ای است که می‌توان گفت دولت بر اعمال سیاست‌های اقتصادی خود انگار شرایط و وضعیت فعالان را درنظر نمی‌گیرد.
