دنیای اقتصاد از تصمیم جدید وزارت نفت گزارش میدهد؛
ایران و ضرورت امضای قراردادهای گازی؛ آیا «پارس جنوبی» جان میگیرد؟
گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد – حمید ملازاده: در دنیای امروز، صنعت گاز بهعنوان یکی از ارکان اساسی تأمین انرژی و ایجاد تعاملات اقتصادی در سطح جهانی مطرح است.
ایران با دارا بودن بزرگترین منابع گازی جهان، بهویژه میدان گازی پارس جنوبی، نقشی حیاتی در بازار انرژی دارد؛ اما برای حفظ و تقویت این جایگاه، لازم است که کشور از تمامی ظرفیتهای موجود بهرهبرداری کند و روابط بینالمللی خود را گسترش دهد.
یکی از راههای اصلی تحقق این هدف، انعقاد قراردادهای گازی با شرکتهای خارجی و داخلی است. محسن پاکنژاد، وزیر نفت ایران، در اظهارات اخیر خود بهطور مؤکد از امضای قراردادهای گازی با شرکتهای خارجی و داخلی سخن گفته و بر لزوم همکاریهای بینالمللی تأکید کرده است.
البته این قراردادها نهتنها میتواند به افزایش تجارت گازی ایران کمک کند، بلکه توان کشور را در رقابت با رقبای منطقهای و جهانی افزایش خواهد داد.
نیاز به فناوری نوین برای استخراج بهینه گاز
میدان گازی پارس جنوبی، بزرگترین میدان گازی مشترک جهان، از اهمیت استراتژیک ویژهای برخوردار است. این میدان گازی که در مرز ایران و قطر واقع شده، روزانه ارزشی بالغ بر ۱۳۰ میلیون دلار تولید دارد و منبع اصلی درآمد گازی کشور بهشمار میرود؛ اما با گذشت زمان، فشار مخزن در این میدان کاهش یافته و تولید گاز از آن به تدریج تحت تأثیر قرار گرفته است.
این امر میتواند تهدیدی جدی برای اقتصاد کشور باشد. برای جلوگیری از این بحران، نیاز به فناوریهای نوین برای فشارافزایی و استخراج بهینه گاز وجود دارد. اینجاست که انعقاد قراردادهای بینالمللی با شرکتهای معتبر خارجی برای انتقال فناوریهای پیشرفته، بهویژه در زمینه فشارافزایی و توسعه پروژههای گازی، حیاتی میشود.
در اردیبهشت سال جاری، تفاهمنامهای برای همکاری در پروژههای فشارافزایی میدان مشترک پارس جنوبی میان شرکت ملی نفت و تاسیسات دریایی امضا شد. این پروژه، که با تشکیل کنسرسیومی از شرکتهای مختلف همچون پارس کیهان، تاپکو و OTC به جریان افتاده، میتواند راهحلهایی مؤثر برای افزایش فشار در این میدان و حفظ تولید گاز در آن ارائه دهد؛ اما این پروژهها به سرمایهگذاریهای کلان نیاز دارند که بدون همکاری با شرکتهای خارجی و بهرهگیری از تجربیات بینالمللی به سختی ممکن خواهد بود.
رقابت در بازار جهانی گاز
ایران برای حضور مؤثر در بازار جهانی گاز و رقابت با رقبای منطقهای مانند قطر و روسیه نیاز دارد تا از تمامی ظرفیتهای داخلی و خارجی بهرهبرداری کند. امضای قراردادهای گازی با شرکتهای خارجی میتواند این امکان را فراهم کند.
از یکسو، این قراردادها دسترسی به فناوریهای نوین را برای ایران به همراه خواهند آورد و از سوی دیگر، باعث افزایش ظرفیت تولید گاز کشور و ارتقای توان رقابتی ایران در بازار جهانی میشود. بهویژه میدان پارس جنوبی که بهعنوان شاهرگ انرژی ایران شناخته میشود، نیازمند توجه ویژه است.
کاهش فشار در این میدان میتواند به کاهش تولید گاز و به تبع آن به آسیبهای اقتصادی جدی منجر شود. این مسئله نهتنها به ایران بلکه به تأمین انرژی منطقهای و جهانی نیز آسیب خواهد زد. به همین دلیل، امضای قراردادهای جدید با شرکتهای خارجی که قادر به ارائه فناوریهای مدرن برای مدیریت فشار و افزایش تولید گاز هستند، امری ضروری به نظر میرسد.
گسترش روابط بینالمللی بهعنوان راهکاری اساسی
برای رسیدن به اهداف بلندمدت در صنعت گاز، ایران نیازمند گسترش روابط بینالمللی است. تقویت همکاریها با کشورهای صادرکننده گاز و جذب سرمایهگذاریهای خارجی، میتواند بهعنوان یکی از ارکان اساسی در پیشبرد پروژههای گازی کشور و افزایش صادرات گاز به شمار آید. امضای قراردادهای گازی با شرکتهای بزرگ جهانی میتواند ایران را در عرصه بینالمللی به یک بازیگر مهم در بازار انرژی تبدیل کند.
این قراردادها نهتنها باعث افزایش حجم تجارت گاز میشود، بلکه زمینهساز انتقال دانش فنی و بهکارگیری فناوریهای روز دنیا در پروژههای داخلی میگردد. پاکنژاد در صحبتهای اخیر خود نیز به این نکته اشاره کرده است که برخی از این قراردادها در سال جاری به نتیجه خواهد رسید و امضای آنها باعث افزایش تجارت گازی ایران و توان تولید گاز در کشور خواهد شد.
در عین حال این تغییرات میتواند در بلندمدت به رشد اقتصادی و افزایش درآمدهای نفت و گاز کشور منجر شود. امضای قراردادهای گازی با شرکتهای خارجی و داخلی نهتنها برای افزایش تولید گاز در ایران حیاتی است، بلکه راه را برای تبدیل ایران به یک قدرت منطقهای و جهانی در صنعت گاز هموار خواهد کرد.
در نهایت، با توجه به موقعیت استراتژیک ایران در بازار جهانی گاز و میدان گازی پارس جنوبی، سرمایهگذاری در فناوریهای نوین و گسترش روابط بینالمللی برای حفظ و تقویت این جایگاه ضروری است. ایران باید هرچه سریعتر در مسیر امضای قراردادهای گازی حرکت کند تا بتواند از منابع گازی خود بهرهبرداری بهینه کرده و نقش خود را در بازار جهانی گاز بهعنوان یکی از بازیگران اصلی تثبیت کند.