جنگ کمپانی‌ها
مترجم: مژگان جعفری پارک لوته ورد (LOTTE WORLD) در منطقه سنگپا (Songpa) در سئول، بزرگ‌ترین پارک سرپوشیده جهان است. واگن‌هایی به شکل بالون از ریل آهنی پارک آویزان هستند (ریل بر روی سقف شیشه‌ای پارک قرار دارد) از این زاویه، مردمی که سوار ترن شده‌اند می‌توانند سالن هاکی شهربازی، چرخ فلک‌ها و سایر جاذبه‌های شهربازی را بهتر ببینند. زن و شوهر جوانی را که هدبند پلنگی به سر دارند و از یانگین آمده‌اند می‌بینم، از آنها می‌پرسم: شنیده‌ام که سامسونگ نیز پارکی تفریحی دارد، کدام پارک بهتر است؟ آنها می‌گویند: هردو پارک خوب هستند؛ اما پارک سامسونگ یک باغ وحش نیز دارد. دانیل تئودور خبرنگار سابق مطبوعات و نویسنده کتاب «کره جنوبی» می‌گوید: سامسونگ شاید بهترین ابر کمپانی کره جنوبی (chaebol) باشد؛ ولی لوته (LOTTE) فراگیرتر است. در کره جنوبی گروه لوته بیش از ۱۱ هزار نفر کارمند در حوزه‌هایی نظیر خرده فروشی، گردشگری، پتروشیمی، ساخت‌وساز و امور مالی در استخدام خود دارد. در کره شما می‌توانید یک شکلات لوته بخورید، از یک فیلم در سینمایی متعلق به گروه لوته لذت ببرید، در لوته مارت خرید کنید و پول آن را با کارت اعتباری که به این گروه تجاری تعلق دارد، پرداخت کرده و به خانه‌ای باز گردید که توسط کمپانی بیمه لوته بیمه شده است. لازم نیست به پارک لوته ورلد بروید تا در جهان لوته باشید، در سرتاسر کره جنوبی شما در لوته ورلد زندگی می‌کنید. شوان کوکران (Shaun Cochran) یکی از کارگزاران پارک رییس‌جمهور (President Park) می‌گوید: دولت در حال حاضر در حال بررسی برخی شکایت‌ها از وضعیت کمپانی‌ها در کشور است، قرار است تمایزی اساسی میان ابر کمپانی‌ها به‌عنوان موسسات و ابر کمپانی‌ها به‌عنوان گروه‌هایی که توسط خانواده‌های به هم پیوسته مدیریت می‌شوند، ایجاد شود. دولت با تسلط رو به رشد این خانواده‌ها بر وضعیت کشور مخالف است. مشکلات مربوط به این ابر کمپانی‌ها تنها به مساله کنترل خانواده‌ها محدود نمی‌شود. این کمپانی‌ها قادرند بازار را به انحصار خود درآورند، رقبای کارآفرین کوچک را با قیمتی کمتر از ارزش واقعی‌شان خریداری کنند، از تامین‌کنندگان متعدد بدون نگرانی خرید کنند و پول مواد اولیه را به صورت غیر نقدی بپردازند و در مجموع به نفع اقلیتی از سهامداران فعالیت کرده و جریان قدرت در بازار را دچار اختلال کنند. اصلاحات دولتی می‌تواند توزیع عادلانه‌تری از فرصت‌ها برای شرکت‌ها مهیا کند. ابر کمپانی‌ها امپراتوری خود را به دو صورت عمودی و افقی گسترش داده‌اند. به‌صورت افقی با تسلط بر تمام حوزه‌های صنعت و به صورت عمودی با گسترش نقش خود در تمامی مراحل تولید، با وجود این کمیسیون تجارت عادلانه (FTC) سال گذشته موفق شد سلطه ابر کمپانی‌ها را در برخی از حوزه‌های رقابت کاهش دهد، این مساله با ثبت جریمه برای تبانی و سایر سوء استفاده‌ها ممکن شد. سال پیش از آن نیز اقدامات دیگری نظیر تثبیت قیمت برای محصولاتی با قیمت متغیر پیش‌بینی شده بود، محصولاتی چون: شیر، سویا، پنیر، قهوه، روغن، بیمه عمر و کاغذ دیواری. امروزه مصرف‌کنندگان مانند گذشته محدودیتی در استفاده از یک کالای خاص ندارند. در طول ۹ سال گذشته کره جنوبی ۹ قرارداد مهم اقتصادی منعقد کرده است. در نتیجه این توافقات اقتصادی، تعرفه کالاها و محصولات کاهش یافته است. هم اکنون مصرف‌کنندگان کره‌ای به خاطر واردات، فرصت‌های بیشتری برای خرید کالاهای متنوع دارند. دولت همچنین سعی کرده است با مذاکره با شرکت‌های بزرگ و کسب‌وکارهای کوچک با آنها به توافق برسد تا بخش تولید نیز، همزمان تقویت شود. در سال ۲۰۰۹, نمایندگان ۹ شرکت بزرگ از جمله سامسونگ و لاته با شرکت‌های کوچک‌تر اتحادیه‌ای برای همکاری‌های تجاری تشکیل دادند. (NCCP). این اتحادیه در ابتدای سال تجاری پیشنهاد کرد که شرکت‌های بزرگ در بخش‌هایی مانند رستوران، تعمیرات خودرو و فروش دوچرخه سرمایه‌گذاری کنند. البته برخی از شرکت‌هایی که قرار بود در این بخش‌ها سرمایه‌گذاری کنند، از تصمیم اولیه خود صرف‌نظر کردند. اما این تصمیم به سود بخش تولید نیست. اگر این دسته خدمات همچنان در سطح خرد باقی بماند، سودی به نیروی کار و گردش سرمایه در کره جنوبی نمی‌رسانند. ثروت و اندازه ابر کمپانی‌های کره‌ای مستعد سوءاستفاده و ناکارآمدی است. در واقع اگر کره‌جنوبی همچنان می‌خواهد به رشد تولید خود ادامه دهد، باید جلوی تمرکز ابر کمپانی‌ها را بگیرد. هرچه کشور ثروتمندتر می‌شود، نیاز کارخانه‌ها به نیروی کار کمتر می‌شود. در فاصله سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۰، متوسط تولیدات کارخانه‌های کره، سالانه ۷ درصد افزایش پیدا کرده است؛ در حالی که در همین مدت، سالانه ۲ درصد از نیروی کار مورد نیاز کاسته شده است. اکثر فرصت‌های شغلی‌ای که همچنان پابرجا مانده، در بخش خدمات است. مخصوصا اموری که امکان واردات آن وجود ندارد؛ اما بر اساس آمارها، بازدهی بخش خدمات، نصف بازدهی نیروها در بخش تولید بوده است. این تفاوت در بازدهی، به این خاطر است که سطح پرداخت ابر کمپانی‌ها به نیروهای بخش تولید پایین بوده است. این ابر کمپانی‌ها همچنان بهترین نیروهای کار و مدیران کره‌ای را جذب می‌کند؛ اما فرآیند فعلی ضربه‌ای جدی به بخش خدمات وارد کرده است. کسب‌وکارهای کوچک اما در مرکز توجه عمومی است. بیش از ۱۱۰۰ برنامه حمایتی دولتی، برای مراقبت از آنان در نظر گرفته شده است. علت حمایت گسترده دولت از کسب‌وکارهای کوچک این است که عمده فرصت‌های شغلی در این بخش ایجاد می‌شود؛ اما علت اصلی این امر، نه بزرگ بودن شرکت‌ها، بلکه نیروی کار محور بودن آنها است. اصلاح قوانین تجاری که اخیرا در دستور کار دولت کره قرار گرفته است، تا اندازه‌ای می‌تواند کارآیی اقتصاد را افزایش دهد. یکی از موثرترین راه‌ها برای تمرکززدایی از اقتصاد کره و بهبود کارآیی آن، تزریق روحیه خلاقیت به کارآفرینان کره‌ای است. نظام سیاسی و اقتصادی هر دو با هم باید دموکراتیزه شوند. شاید بتوان گفت که بزرگ‌ترین مانع در برابر رشد خلاقانه اقتصاد کره جنوبی، ترس از شکست است. خلاقیت یعنی افزایش خطرپذیری. اما جامعه و به تبع آن بخش مالی در کره، بسیار محتاط هستند و خطرپذیری را بر نمی‌تابند. بانک‌های کره برای پرداخت وام، خواهان ضمانت‌های بسیار سنگینی هستند. به همین خاطر، اگر فردی نتواند از پس بازپرداخت وام‌هایش بربیاید، اوضاع برایش بسیار دشوار خواهد بود. یکی از مدیران کره ای در این باره می‌گوید: اینجا اگر نتوانید وام‌هایتان را پرداخت کنید، با شما به عنوان یک جنایتکار برخورد می‌کنند. دولت می‌کوشد تا با این ترس از شکست مقابله کند. به همین خاطر بانک‌ها را مجبور کرده است تا درباره ضمانت‌های مالی شان تجدید نظر کنند. تسهیل خدمات برای کارآفرینان و اصلاح فرآیند فعلی وام دهی، می‌تواند به کره جنوبی کمک کند تا رویاهای خود را برای موفقیت بیش از پیش محقق کند.
ارسال نظر