مجید اعزازی اطلاعات برآمده از مجموعه میلیون‌ها داده منفرد موجود در اینترنت (بزرگ داده‌ها) در این روزها قیمتی‌تر از سابق شده و توجه بسیاری از افراد را به خود جلب کرده است. از سویی سیاست مداران و مراکز امنیتی کشورهای پیشرفته جهان به بهانه مبارزه با تروریسم به این اطلاعات چشم دوخته‌اند و از سوی دیگر از مراکز اقتصادی و اجتماعی تا گروه‌های حقوق بشری به منظور کسب سود بیشتر یا ارائه خدمات جامع‌تر یا شناسایی مخاطرات پیش رو، مشتریان دست به نقد این نوع داده‌های پردازش شده هستند. روزنامه‌های گاردین و واشنگتن پست شنبه هفته جاری گزارش‌های تکان‌دهنده‌ای درباره دامنه کنترل دولت آمریکا بر ارتباطات اینترنتی منتشر کردند. این روزنامه‌ها گفته‌اند که موسسات اطلاعاتی آمریکا در چارچوب طرحی به نام پریسم (PRISM) به سرورهای بزرگ‌ترین شرکت‌ها، از جمله گوگل، مایکروسافت، فیس‌بوک، یاهو، اسکایپ و اپل دسترسی دارند. این شرکت‌ها، اما هرگونه اطلاع از این طرح را انکار و تاکید می‌کنند که تنها موقعی که حکمی از مراجع قضایی درباره فردی خاص دریافت کنند، اجازه دسترسی به اطلاعات آن شخص را می‌دهند و به هیچ نهادی امکان دسترسی کلی به همه داده‌ها را نمی‌دهند. بزرگ داده‌ها که زندگی،کار و تفکر انسان معاصر را دگرگون کرده و می‌کند، مانند هر پدیده دیگری دارای مزایا و معایب متعددی است. یکی از معایب بزرگ داده‌ها، فراهم آوردن زمینه لازم برای تعرض به حریم شخصی و خصوصی افراد است. مزایای بزرگ داده اما برای جامعه بیشمار است، چون بزرگ داده به بخشی از راه‌حل مشکلات جهانی مثل رسیدگی به تغییرات آب و هوایی، ریشه کن کردن بیماری‌ها و ترغیب به حکمرانی درست و توسعه اقتصادی، تبدیل شده است. در پرونده پیش رو، تلاش شده است تازه‌ترین مقاله‌های منتشر شده در رسانه‌های خارجی درباره پیامدهای «بزرگ داده‌ها» در حوزه‌های اقتصادی و اجتماعی ترجمه و منتشر شوند.