یک بام و دو هوا
سوسیالیسم در مزرعههای ذرت
مترجم: محمدحسین تاجورپور
منبع: فریمن آنلاین
این روزها سوسیالیست خواندن آقای اوباما تبدیل به سرگرمی مورد علاقه بسیاری از محافظهکاران آمریکا شده، دلیل این کار هم نطقهای ضد بازار و همچنین افزایش دخالتهای دولت وی در اقتصاد است.
استیون هورویتز
مترجم: محمدحسین تاجورپور
منبع: فریمن آنلاین
این روزها سوسیالیست خواندن آقای اوباما تبدیل به سرگرمی مورد علاقه بسیاری از محافظهکاران آمریکا شده، دلیل این کار هم نطقهای ضد بازار و همچنین افزایش دخالتهای دولت وی در اقتصاد است. البته به نظر من اوباما بیشتر یک کورپوراتیست۱ است تا یک سوسیالیست. به هر حال نظر شخصی افراد برای توصیف سیاستهای اوباما هر کلمهای که باشد، فعلا کنایههای فراوانی از جانب محافظهکاران به سوی آقای اوباما گسیل شده که او را متهم به سوسیالیست بودن میکند. اما خود محافظه کاران هم تا امروز اگر نگوییم دخالت دولت در بازار را تشویق کردهاند حداقل میتوانیم بگوییم کاملا با آن موافق بودهاند.
بهترین و روشنترین نمونههای عدم تحمل بازار آزاد از سوی محافظهکاران را میتوان در مخالفت آنها با برخی مواد مخدر دید. البته مخالفت با چنین بازارهایی از سوی محافظهکاران دلایلی دارد که پرداختن به آنها ما را از موضوع اصلیمان یعنی سوسیالیسم دور میکند. پس به جای آن به مسالهای که اخیرا رخ داده یعنی تایید تخصیص یارانه اتانول توسط «نیوت گینگریچ۲» و «ریک سنتورام۳» میپردازیم.
اتانول نوعی سوخت است که از دانههای ذرت تولید میشود و تاکنون از بسیاری جهات مورد انتقاد قرار گرفته است. رایجترین انتقاد این است که با این کار ذرتی که میتواند به عنوان یک ماده غذایی مورد استفاده قرار گیرد به شیوهای کم بازده به مواد سوختی تبدیل میشود و همچنین این کار قیمت غذا را در آمریکا و سرتاسر جهان بالا میبرد. با دادن یارانه برای تولید اتانول، در حقیقت دولت غذا را از مردم فقیر دنیا میدزدد تا جیب تولیدکنندگان بزرگ سوخت را پر کند و تجارت محصولات کشاورزی را بالا ببرد.
دانش اقتصاد پایه میگوید اگر دولت برای مقرونبهصرفهشدن تولید کالایی یارانه پرداخت کند، با این کار موجب عدم تخصیص صحیح منابعِ معطوف به تولید آن کالا میشود. اگر با حذف یارانه اتانول تولید آن صرفه اقتصادی نداشته باشد، یعنی بهتر است از محصول ذرت برای مقاصد دیگری استفاده کنیم. در یک بازار رقابتی خالص، این سیگنالهای سود و ضرر هستند که نشان میدهند منابع در جهت تولید ارزش برای مصرف کننده استفاده شدهاند یا نه.
اما مگر این همان ایرادی نیست که خود محافظهکاران به سیاستهای آقای اوباما در قبال بانکها و خودروسازان میگیرند؟ مگر نظر (البته صحیح) آنها این نیست که سر پا نگه داشتن بانکها و خودروسازان با دلارهای دولتی خرج کردن نادرست پول است و باعث میشود که آنها از اشتباهاتشان عبرت نگیرند؟ حالا اینجا دو نفر کاندیدای احتمالی ریاست جمهوری از حزب جمهوریخواه داریم که تخصیص یارانه و کمک مالی به تجارت کشاورزی و شرکتهای انرژی را تایید کردهاند. حتی اگر این کار آنان باعث افزایش قیمت جهانی غذا نشود، آیا با اصول محافظه کاران در مخالفت با پرداخت کمک مالی و یارانه تناقض ندارد؟
حتی بیشتر از ال گور مساله را از این دید نگاه کنیم: حتی ال گور هم که شهرت بالایی در دانش اقتصادی ندارد، درک کرده که پرداخت یارانه اتانول اشتباه است. وقتی کسی پیدا میشود که در زمینه دخالت دولت در بازار از ال گور هم پیشی میگیرد یعنی یک جای کارش مشکل دارد!
اما بدترین بخش این ریاکاری هنوز باقی مانده. هم گینگریچ و هم سنتورام، اعتبار اندکی که داشتند را هم با سوسیالیست خواندن اوباما از دست دادند. در کل اگر یارانه اتانول نوعی سوسیالیسم در مزرعههای ذرت نیست، پس چیست؟ اگر یک بخش کلیدی اقتصاد بازار واقعی، تخصیص منابع بر اساس سود و زیان است، پس میتوان نتیجه گرفت که یارانه اتانول نوعی فعالیت ضد بازار است.
حل این پارادوکس چندان هم دشوار نیست. به عنوان کاندیداهای بالقوه انتخابات ریاستجمهوری، گینگریچ و سنتورام به آرای ایالت آیووا نیاز دارند. ایالتی که درست در وسط ایالات سوسیالیستی مزارع ذرت آمریکا قرار گرفته است. این جا منطق تمرکز سود و تقسیم ضرر، همراه با سود شخصی این دو نفر باعث حمایت از سیاست یک بام و دو هوایی میشود که از یک سو با پرداخت یارانه اتانول موافقت میکند و از سوی دیگر با پرداخت کمکهای مالی دولت اوباما مخالف است. سودی که از یارانهها به تجارت کشاورزی در آیووا میرسد بالا ست اما هزینه بالا رفتن قیمت غذا یا افزایش مالیات بر تمام آمریکا(اگر نگوییم تمام جهان) تقسیم میشود و تغییر هزینهای اندک به ازای هر نفر خواهد شد. برای سیاستمداران سخت نیست که با دادن قول حمایت از سیاستی خاص برای خودشان رای جمع کنند، آن هم وقتی که هزینههای آن سیاست، بسیار کوچک، بسیار پنهان و بسیار تقسیمشده باشد.
به هر حال این هم حقیقت را تغییر نمیدهد که میزان سوسیالیستی بودن یارانه گندم کمتر از میزان سوسیالیستی بودن دخالتهای تقبیح شده اوباما توسط محافظهکارانی چون گینگریچ و سنتورام نیست. در نهایت بیچاره فقرا که بایستی به خاطر عدم توجه این افراد هزینه بالاتری برای غذا بپردازند.
پاورقی
۱. کورپوراتیسم: سیستم اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است که بر مبنای ارتباط گروهها
(مانند اعضای بدن) شکل گرفته و در آن گروهها برای اعمال کنترل بر بخش خود از جمعیت کشور، از دولت اجازه میگیرند.
ارسال نظر