چگونگی انتقال قدرت در هند
سیاست در هند بزرگ و آشفته است: ده‌ها میلیون رای‌دهنده با پیشینه‌های بسیار متفاوت باید دیدگاه‌های بسیار متنوع را درک کنند
تلخیص و ترجمه: معزالدین خیرآبادی
سیاست در هند بزرگ و آشفته است: ده‌ها میلیون رای‌دهنده با پیشینه‌های بسیار متفاوت باید دیدگاه‌های بسیار متنوع را درک کنند پیش‌بینی سیاسی در هند بسیار مخاطره‌آمیز است. حزب حاکم در دهلی اغلب مشکلات متعددی را تحمل می‌کند، به همین دلیل، باور این که رای‌دهندگان دوباره از این حزب حمایت کنند، سخت است. هنوز هم انتخاب دوباره حزب کنگره در سال ۲۰۰۹ آن هم با اختیارات بیشتر از قبل، تعجب عمومی را بر می‌انگیزد. تفسیرها در این رابطه متفاوتند: رای‌دهندگان شهری رشد اقتصادی سریع را دوست دارند؛ رای‌دهندگان روستایی، اما از مقررات جدید حوزه رفاه متاثر هستند؛ در جنوب، متحدان حزب حاکم رشد و نمو کردند و حزب کنگره در ایالت بزرگ «آندرا پرادیش» خروشید؛ شاید مردم نسبت به مخالفان حزب «مردم هند» مانند «نارندا مودی» اعتماد ندارند.
تقریبا همه تفسیرها و نظر مخالف آنها می‌توانند درست باشند. سیاست در هند بزرگ و آشفته است: ده‌ها میلیون رای‌دهنده با پیشینه‌های بسیار متفاوت باید دیدگاه‌های بسیار متنوع را درک کنند. دغدغه‌های محلی و ایالتی اغلب از دغدغه‌های ملی پیشی می‌گیرند و امور ملی به مثابه ترکیبی از رقابت‌های محلی آشکار می‌شوند.
انتخابات عمومی بعدی، در صورتی که کنگره برای برگزاری زود‌هنگام آن فشار وارد نکند، در سال ۲۰۱۴ برگزار خواهد شد. چشم‌اندازهای انتخاباتی حزب حاکم به نظر ضعیف می‌رسند. چهره آقای سینگ که روزگاری الگوی درستکاری بود، به دلیل هدایت اکثر فسادهای دولتی در طول تاریخ استقلال هند، مکدر شده است. اگرچه او در زمینه مدیریت اقتصاد شهرت داشت، اما بعید به نظر می‌رسد که تلاش‌های تازه او برای اصلاحات، حمایت اکثر مردم را کسب کند.
طبق معمول، حزب حاکم به ایالت‌های بزرگ ضربه زده است
آندرا پرادیش در سال ۲۰۰۹ نسبت به سایر ایالت‌ها، عضوهای پارلمانی بیشتری از حزب کنگره تامین کرد، اما ترک خدمت یکی از رهبران محلی، باعث شکست این حزب در این ایالت شد. حزب کنگره همچنین عملکرد بدی در «یوتار پرادیش» داشته است به طوری که در سال‌جاری در انتخابات این ایالت، تنها جایگاه چهارم را کسب کرد.
انتظار می‌رفت «راهول گاندی»- نوه و نتیجه نخست‌وزیران اسبق هند- تا کنون این حزب را احیا کرده باشد یا برای در اختیار گرفتن منصبی بلند پایه آماده باشد، اما از آنجا که حزب کنگره رقابتی شدید در یوتار پرادیش داشت، به نظر می‌رسد که او اعتماد به نفس خود را از دست داده است. به راستی هیچ کس نمی‌داند که او سمبل چیست یا اینکه آیا او می‌تواند [هند را ]رهبری کند؟ هیچ کس تا کنون با او یا حتی سونیا گاندی، مادر او - رییس حزب کنگره - مصاحبه نکرده است، اما به نظر می‌رسد که این موضوع، در حالی که رهبران جوان دیگری نمی‌تواند به سطوح بالا راه یابند، یک استراتژی دفاعی باشد.
«ساچین پایلوت»، قائم‌مقام یکی از وزرا و دوست وفادار خانواده گاندی می‌گوید که این تحلیل‌ها ناعادلانه است. به گفته او، خودداری آقای گاندی از دستیابی به قدرت قابل‌تحسین است و از برآمدن هیچ یک از ستارگان جلوگیری نشده است. سایر ناظران، اما تردید بیشتری [نسبت به چنین تحلیل‌هایی] دارند. یکی از رهبران حزب کنگره می‌گوید: «راهول گاندی فی‌نفسه قدرت را نمی‌خواهد. بخشی از کناره‌گیری در شخصیت او ساخته شده است».
خاندان گاندی هنوز با هم حزب کنگره را اداره کرده (حزبی که در مقابل دنیاگرایی گسترده فاقد ایدئولوژی است) و به فرونشاندن کشمکش‌ها بر سر جانشینی رهبری هند کمک می‌کند، اما این موضوع اهمیت بسیار اندکی برای رای‌دهندگان دارد. خاندان‌های منطقه‌ای از نظر قدرت سیاسی و پول که در ایالت‌های همسایه خود نیز ریشه دوانده‌اند، در روندی صعودی قرار دارند. خاندان گاندی بدون در نظر گرفتن ایالت آنها - که تیول آنها به شمار می‌رود- به نظر بی‌ریشه می‌رسند. سردبیر یکی از روزنامه‌های دهلی فکر می‌کند که هند برای «قطع رابطه خاندان گاندی با هند» آماده می‌شود.
امید اندک حزب کنگره این است که سایر گزینه‌های ملی ضعیفند. «آرون جیاتلی» رییس حزب مردم هند در مجلس سنا، می‌گوید که این حزب«کهکشانی از رهبران» برای سال ۲۰۱۴ دارد، اما آنها در واقع مجموعه‌ای از رهبران محلی هستند و حزب مردم هند در حالی که از ایدئولوژی خود مطمئن نیست، از نفرت پیشین خود نسبت به ملی گرایی «هندو» کاسته است، در عین حال، موضع طرفداری از بازار را مبهم کرده است. جنوب، شرق یا شمال شرقی هند حمایت اندکی از این حزب می‌کنند.
حزب مردم هند همچنین به شدت تلاش می‌کند تا به عنوان مبارزه کننده با فساد دیده شود و به همین دلیل هنوز هم خود را پاک نشان می‌دهد. این حزب به ویژه در ایالت جنوبی «کارناتاکا» در برنامه‌ها سهم دارد، اما فاقد ایده برای بهبود امور است. حزب مردم هند به طرزی فرصت طلبانه از «آنا هزاره» نامزد انتخابات گروه مخالف، به ویژه از وقتی که او معروف شد، حمایت می‌کند.
حزب‌های ملی کوچک‌تر به نظر امیدبخش نیستند. «راما چاندرا گوآ»تاریخ نویس فکر می‌کند که یک سیستم ملی دو حزبی همانند آمریکا، استانداردها را ارتقا می‌دهد. درسی که می‌توان از ایالت‌های هند گرفت، این است که تعویض منظم احزاب در قدرت بهترین نتایج را به‌دست خواهد داد. این تجربه در «کرالا» و «تامیل نادو» در جنوب و «هیماچال پرادش» و «پنجاب» در شمال تحقق یافته است. وقتی که احزاب برای ارائه خدمات عمومی بهتر و سایر کالاهای اجتماعی رقابت می‌کنند؛ سواد، جایگاه زنان و نرخ مرگ و میر کودکان نیز بهبود می‌یابد.
بومی فکر کنید
برآمدن گروهی از رای‌دهندگان شناور طبقه متوسط پدیده جدیدی در هند است که رای شان در میان احزاب توزیع می‌شود، البته گرایش این دسته از رای‌دهندگان بسته به عملکرد احزاب و نه به دلیل اهدای پاداش به گروه‌های ویژه شکل می‌گیرد. رای‌دهندگان یادشده اغلب جوان، شهرنشین، باسواد و در موسسه‌های خصوصی شاغل هستند، آنها از طریق استفاده از شبکه‌های خبری کابلی، رسانه‌های اجتماعی و تلفن‌های همراه از مسائل روز کشور مطلع می‌شوند. در حال حاضر آنها در اقلیت هستند، اما جمعیت‌شان همگام با توسعه شهرها و پیشرفت‌های تحصیلی زیاد می‌شود. در انتخابات پیش رو، که قرار است در سال ۲۰۱۴ برگزار شود، حدود ۱۰۰ میلیون نفر برای اولین بار رای خواهند داد.
یکی از اعضای ارشد حزب کنگره در بمبئی می‌گوید: هند جوان طالب سیاست خوب، شغل خوب و آموزش خوب است. در همین حال، یکی دیگر از رهبران دولتی طبقه متوسط را «کاست» جدید می‌نامد و آن را تسلی‌بخش‌ترین پدیده در سیاست هند می‌داند. «راجدیپ سردسائی» سردبیر باسابقه اخبار در یکی از شبکه‌های تلویزیونی می‌گوید که هند در حال حاضر ۳۶۵ کانال تلویزیونی ماهواره‌ای و همچنین تعداد زیادی شبکه‌های کابلی و شهری دارد. تلویزیون به شکل‌گیری واکنش‌ها نسبت به موضوع‌های ملی مانند فساد کمک می‌کند.
آقای سردسائی فکر می‌کند که تلویزیون به رای‌دهندگان اجازه می‌دهد تا«خشم خود علیه سیستم را خالی کنند» و درباره رهبران از نزدیک قضاوت کنند، اما نگرانی‌هایی وجود دارد که این شرایط منجر به «نفرت عمومی علیه سیاست‌ها» شود.
هند احتمالا دارد از مرحله دزدان اشرافی به سبک آمریکا عبور می‌کند که افزایش قیمت مواد اولیه و گذار از اقتصاد بسته به سوی اقتصاد باز موتور محرک آن است. مفسران منفی نگر آشکارا از دزدسالاری به سبک روسی سخن می‌گویند. یکی ازاین مفسران در دهلی آه کشیده و می‌گوید: «ما در حال تولید یک حکومت اشرافی هستیم.» یکی از اعضای رهبری حزب کنگره از این که «از احزاب سیاسی هیچ گونه بازرسی به عمل نمی‌آید» انتقاد می‌کند و می‌گوید: «پیوند عمیقی میان دارایی و تامین مالی امور سیاسی وجود دارد. بسیاری از رهبران سیاسی همواره در جایگاه خود پایدار هستند؛ چرا که آنها خزانه‌های جنگی بزرگی دارند.»
احزاب مقادیر زیادی پول نقد برای برنده شدن در انتخابات فراهم آورده‌اند: به طور کلی رای‌گیری در هند بسیار پاک و صادقانه است، اما رقابت‌های انتخاباتی گران و کثیف هستند و در عین حال مساله، مساله بزرگی است. یک عضو پارلمان معمولی در «اوک سابا»، مجلسی فرودست‌تر از پارلمان ملی، باید رای حدود یک میلیون رای‌دهنده
را کسب کند. حتی اعضای مجلس قانون‌گذاری ایالتی نیز حوزه انتخاباتی وسیعی دارند. پول برای چیزهای معمولی مانند پوستر، تجمع‌ها، سفر به دهکده‌ها، سازمان‌دهندگان محلی و مانند اینها مورد نیاز است. در هند و در زمان رقابت‌های فشرده رای‌دهندگان همچنین منتظر دریافت هدایای پیشا - انتخاباتی نیز هستند.
از این رو، سیاستمداران به طور منظم پول، تلویزیون، مخلوط‌کن‌های غذا، لباس‌های هندی زنانه، برنج، مشروبات الکلی یا حتی امسال در ایالت پنجاب هروئین در میان مردم توزیع می‌کنند.
ارسال نظر