نویسنده: مارک توما

اشاره: مارک توما استاد اقتصاد دانشگاه اورگون و یکی از نویسندگان اکونومیستز ویو است. رشد اقتصادی در کشورهای بریک رو به زوال است. اگر قرار باشد این روند نزولی دائمی یا حتی طولانی باشد، باید مساله را به‌شدت جدی گرفت.

روند نزولی دامنه‌دار در کشورهای بریک برای اقتصاد جهانی اتفاق خوبی نیست. برای ایالات متحده به‌طور خاص، این روند نزولی به معنای کاهش امیدها جهت شتاب‌دادن به روند کند بهبود از بحران است.

روند نزولی در کشورهای بریک به معنای رکود در مناطق وابسته به این کشورها، همچون آفریقا هم خواهد بود.

اگر همین نرخِ بهبود از بحران ادامه یابد، سال‌ها طول خواهد کشید تا بار دیگر به بیشترین حد ممکن اشتغال خود برسیم و بازگشت سریع‌تر به این حد مستلزم افزایش رشد در تعدادی از اجزای سازنده‌ تولید ناخالص داخلی، یعنی مصرف، سرمایه‌گذاری کسب و کار، سرمایه‌گذاری مسکن، مخارج دولتی یا صادرات خالص است. با این حال، سرمایه‌گذاری کسب و کار همین حالا هم با همان نرخ‌های پیش از بحران در حال رشد است و بنابراین رشد بیشتر آن محتمل نیست. مصرف نسبتا خوب است، بنابراین در بخش مصرف هم نباید چندان امید پیشرفت بیشتر داشت. و خب، شانسِ افزایش مخارج دولتی بسیار اندک است. بنابراین دو چیز برایمان باقی می‌ماند: سرمایه‌گذاری مسکن و صادرات خالص. در بسیاری از بحران‌های قبلی، افزایش در سرمایه‌گذاری مسکن نقشی کلیدی در بازگرداندن ما به اشتغال ایفا کرد. در حالی که امید می‌رود مسکن دست آخر از دل بحران‌های فراگیرش درآمده باشد، باز هم این حوزه آنقدر برای امیدبستن به آن مطمئن نیست. برخی معتقدند افزایش در رشد صادرات نسبت به واردات می‌تواند اقتصاد را به پیش براند. برای مثال، موسسه‌ بروکینگز اخیرا بحثی با عنوان «افزایش مشاغل آمریکایی از خلال صادرات بیشتر به آفریقا» برگزار کرد و در آن به پیوندهای نیرومند بین چین و آفریقا اشاره شد.

روند نزولی در کشورهای بریک به رکود در مناطقی همچون آفریقا می‌انجامد که پیوندهای نیرومندی با این کشورها دارند؛ بنابراین اثرات این روند نزولی مثل موج در سرتاسر جهان پخش می‌شود. یکی از این اثرات را باید کاهش تقاضا برای صادرات ایالات متحده دانست. این اتفاق همه‌ امیدهای ما برای افزایش صادرات به کشورهای در حال توسعه و بهبود سریعتر بحران را به باد خواهد داد و حتی مشکلات منطقه‌ای مثل منطقه‌ یورو در چنین وضعیتی بیشتر ادامه خواهد یافت.