آرتور کریستین سن، مستشرق دانمارکی در 31 دسامبر 1875م در کپنهاگ، پایتخت دانمارک به‌دنیا آمد. وی طی دوران تحصیل در دوره متوسطه به زبان‏شناسی و امور مشرق علاقه‏مند شد و پس از فراگیری زبان فرانسه و لاتین و تاریخ، به آموختن زبان‏های فارسی، عربی، سانسکریت و ترکی پرداخت. کریستین‌سن پس ازپایان تحصیلات دانشگاهی، برای جمع‌آوری موادی برای رساله دکترای خود درباره عمر خیام نیشابوری به کتابخانه‏های لندن، پاریس و اسپانیا و نقاط دیگر سفر کرد و برای نخستین‌بار با ابنیه و آثار تمدن شرق و اسلامی در اسپانیا روبه‌رو شد.

وی در سال ۱۹۱۴م راهی ایران شد و درباره فرهنگ، دین و زبان ایران، به تحقیق و نگارش پرداخت. حاصل این سفر و سفرهای بعد او به ایران، کتب و آثار متعددی است که در تحقیق لهجه‏ها و فرهنگ مردم ایران نوشته است. کریستین‌سن در مطالعات لهجه‏شناسی خود، فقط از نظر زبان‏شناسی به لهجه‏ها نمی‏نگریست، بلکه در ضمن تحقیق، مسائل و تحولات تاریخی و قومی را نیز در نظر داشت و هدفش این بود که صورت کنونی لهجه‏های مختلف را با بررسی دقیق، تصویر کند و درک روشنی از وضع تحول و تطور زبان‏های مادی، پارتی، فارسی باستان، فارسی میانه و زبان ساسانیان به‌دست آورد. از پروفسور کریستین‌سن بیش از ۳۰۰ کتاب، رساله و مقاله به جای مانده است که تتبعات انتقادی بر رباعیات خیام، شعرا و فلاسفه اسلامی، داستان بهرام چوبینه و ایران در زمان ساسانیان از آن جمله‏اند. آرتور کریستین سن سرانجام در ۳۰ مارس ۱۹۴۵م پس از نزدیک به نیم قرن تحقیق پیرامون تاریخ و فرهنگ ایران، در هفتاد سالگی درگذشت.