خروج نیروهای انگلیسی از خلیجفارس
۲۲ نوامبر سالروز خروج نیروهای انگلیسی از خلیجفارس پس از سال ها استعمار در خاورمیانه است. منطقه خلیجفارس طی سالهای طولانی، محل حضور بیگانگان استعمارگر بود و در این میان، انگلستان بهعنوان استعمار پیر، در طول قرنهای متمادی، منطقه خلیجفارس را محل تاخت و تاز خود قرار داده بود. وقوع جنگ جهانی دوم، تغییر و تحول در عرصه روابط بینالملل، شکلگیری قدرتهای جدید سیاسی، اعتراضات جهانی به مقوله استعمار علنی و اوجگیری قیامهای استقلال طلبانه باعث شد تا انگلستان به استعمار و حضور علنی در مناطق جهان پایان دهد.
۲۲ نوامبر سالروز خروج نیروهای انگلیسی از خلیجفارس پس از سال ها استعمار در خاورمیانه است. منطقه خلیجفارس طی سالهای طولانی، محل حضور بیگانگان استعمارگر بود و در این میان، انگلستان بهعنوان استعمار پیر، در طول قرنهای متمادی، منطقه خلیجفارس را محل تاخت و تاز خود قرار داده بود. وقوع جنگ جهانی دوم، تغییر و تحول در عرصه روابط بینالملل، شکلگیری قدرتهای جدید سیاسی، اعتراضات جهانی به مقوله استعمار علنی و اوجگیری قیامهای استقلال طلبانه باعث شد تا انگلستان به استعمار و حضور علنی در مناطق جهان پایان دهد.
در این میان، انگلستان ضمن به جا گذاشتن جای پا در این مناطق، به آنها خودمختاری و سپس استقلال اعطا میکرد. این امر در خلیجفارس بهصورتی دیگر جلوه کرد. از یک طرف آمریکا جایگزین انگلستان شده بود و از سوی دیگر، بحرین به تحریک انگلستان، علم استقلال و جدایى از ایران برافراشته بود. در این زمان، استراتژی ایران بر مذاکره پیرامون جزایر سهگانه ابوموسی، تنب کوچک و تنب بزرگ قرار گرفته بود و پیشنهادهای مختلف دیگر از جمله غیرنظامی کردن جزایر یا اجاره طولانی مدت آنها، مورد بررسی قرار میگرفت. در این بین، انگلستان طی برنامهای خروج از خلیجفارس را در ۲۲ نوامبر ۱۹۷۱م عملی کرد و مشکلات مرزی و از جمله اختلافات ایران و اعراب را باقیگذاشت. یکی از نتایج برنامهریزیهای انگلستان، دخالت سازمان ملل و همهپرسی مردم بحرین برای استقلال در ۱۵ اوت ۱۹۷۱م، بود که در نهایت به استقلال و جدایی بحرین از ایران منجر شد.
ارسال نظر