روزی که مرکز تجارت جهانی فروریخت

گروه تاریخ و اقتصاد: در ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۰۱ برج‌های دوقلوی مرکز تجارت جهانی در اثر برخورد دو هواپیمای ربوده شده، آتش گرفت و فروریخت.

این برج‌ها توسط معمار ژاپنی-آمریکایی، مینورو یامازاکی طراحی شده بود، همان معماری که پیش از انقلاب اسلامی بخشی از ساختمان دانشگاه شیراز را طراحی کرده بود. در ژوئیه سال ۲۰۰۱ این مرکز در ازای ۲/ ۳۵ میلیارد دلار به مدت ۹۹ سال به دو شرکت واگذار شده بود. این بزرگ‌ترین معامله اموال غیرمنقول در تمام طول تاریخ بوده‌است.

ساختمان مرکز تجارت جهانی در سال ۱۹۶۶ از سوی راکفلرها ساخته شد. در سال ۱۹۷۷ ساختمان هر دو برج آن به پایان رسید و این دو برج تا پیش از ساخت برج ویلیس در شیکاگو بلندترین ساختمان‌های جهان بودند.

این مرکز علاوه بر دفاتر متعدد، شامل یک هتل، مرکز اطلاعات، پارکینگ‌های چند طبقه با دو هزار جایگاه پارک و یک میدان بزرگ نیز بود.

در قسمت زیرین این بنا ورودی تونل خط آهن به شهر نیوجرسی و همچنین ایستگاه‌های سه خط مترو قرار دارد. در مجموع ۴۳۰ شرکت این بنا را اجاره کرده و در آن مستقر بودند. در داخل ساختمان همچنین مراکز اداری ضروری و حساس شهر نیویورک مانند ادارات بندرگاه دو شهر مجاور نیویورک و نیوجرسی نیز قرار داشت.

دلایل ریزش این برج هنوز در پرده ابهام قرار دارد. برخی کارشناسان طی سال‌های گذشته از «انهدام مهندسی شده برج‌های مرکز تجارت جهانی» سخن رانده‌اند.

روزی که مرکز تجارت جهانی فروریخت