گشایش عمومی موزه گوگنهایم
گروه تاریخ و اقتصاد: در ۲۱ اکتبر ۱۹۵۹ درهای موزه گوگنهایم در نیویورک به روی عموم مردم باز شد. طراح و معمار این موزه فرانک لوید رایت ، معمار بزرگ آمریکایی بود. این موزه که در سال ۱۹۳۷ ساخته شده بود بیش از ۲۰ سال یک مکان خصوصی و در اختیار صاحب آن بود. موزه گوگنهایم از نظر معماری واجد ارزش‌های معمارانه و هنری قابل توجهی است و یکی از ساختمان‌های هنرمندانه قرن بیستم محسوب می‌شود. هنگامی که از لوید رایت پرسیده شد که چرا رامپ را جایگزین کف- طبقه‌های متداول در چندین تراز، کرده است او توضیح داد: رامپ برای بازدیدکنندگان موزه، وارد شدن به ساختمانی که در آن به وسیله آسانسور به بالا‌ترین نقطه رامپی برسند و به تدریج پیرامون فضایی باز و گسترده پایین بیایند، در حالی که همواره از حق انتخاب تغییر تراز با آسانسور برخوردار بوده و در انتها، پس از بازدید نمایشگاه، خود را در طبقه همکف نزدیک خروجی بیابند بسیار جذاب‌تر و دلپذیرتر است؛ اگرچه در بسیاری از موزه‌های متداول، مسیرها و سیرکولاسیون عمومی در طول گالری‌ها برای تماشای آنها و برگشت به نقطه شروع و خروج از بنا تکرار می‌شوند.
گروه تاریخ و اقتصاد: در ۲۱ اکتبر ۱۹۵۹ درهای موزه گوگنهایم در نیویورک به روی عموم مردم باز شد. طراح و معمار این موزه فرانک لوید رایت ، معمار بزرگ آمریکایی بود. این موزه که در سال ۱۹۳۷ ساخته شده بود بیش از ۲۰ سال یک مکان خصوصی و در اختیار صاحب آن بود. موزه گوگنهایم از نظر معماری واجد ارزش‌های معمارانه و هنری قابل توجهی است و یکی از ساختمان‌های هنرمندانه قرن بیستم محسوب می‌شود. هنگامی که از لوید رایت پرسیده شد که چرا رامپ را جایگزین کف- طبقه‌های متداول در چندین تراز، کرده است او توضیح داد: رامپ برای بازدیدکنندگان موزه، وارد شدن به ساختمانی که در آن به وسیله آسانسور به بالا‌ترین نقطه رامپی برسند و به تدریج پیرامون فضایی باز و گسترده پایین بیایند، در حالی که همواره از حق انتخاب تغییر تراز با آسانسور برخوردار بوده و در انتها، پس از بازدید نمایشگاه، خود را در طبقه همکف نزدیک خروجی بیابند بسیار جذاب‌تر و دلپذیرتر است؛ اگرچه در بسیاری از موزه‌های متداول، مسیرها و سیرکولاسیون عمومی در طول گالری‌ها برای تماشای آنها و برگشت به نقطه شروع و خروج از بنا تکرار می‌شوند.
سولومون رابرت گوگنهایم بنیان‌گذار موسسه گوگنهایم که مجذوب ایده رامپ مارپیچی شده بود تا زمان مرگش پیش از اتمام پروژه از آن حمایت کرد. از سال ۱۹۴۳ پس از جست‌وجو در میان معماران اروپایی نظیر لوکوربوزیه، والتر گروپیوس، ریچارد نویترا و... برای طراحی بنایی مناسب برای مجموعه ارزشمند جمع‌آوری شده توسط گوگنهایم، کار طراحی به این معمار آمریکایی واگذار شد.
موزه گوگنهایم توسط انستیتو معماران آمریکا به‌عنوان یکی از ۱۷ اثر فرانک لوید رایت که باید به جهت سهم ونقش آنها در پیشبرد فرهنگ آمریکا حفاظت شوند، انتخاب شده است. این موزه به‌عنوان آخرین یادگار از توانایی رایت در خلق کیفیات غیرمنتظره فرم و فضای معماری، دشوارترین کار در طول دوران فعالیت حرفه‌ای وی بود.
جلال آل‌احمد در کتاب «سفر آمریکا» این موزه را چنین توصیف کرده است «موزه راحتی بود و دلباز و خسته نکننده و بوی نانگرفته و خلأ مدام دم دست و همه چیز به جای خود و مارپیچ و دایره‌ای در بالا پهن و در پایین باریک شونده، عین دوکی، از راس پهن‌تر بر زمین و مضافاتش همه با هم جور. مثلا آسانسورش به‌جای مربع یا مستطیل، نیم‌دایره بود و قوس مانند و جمعا خوب بود.»
ارسال نظر