کنزو تانگه و متابولیسم ساختمان
سنت به مفهوم تقلید تاریخ نیست، ما باید سنت بیافرینیم. مثلا ایران باستان را در نظر بگیرید. این تمدن بزرگ را بدون سنتی برپا کردند. اکنون هم این احتمال هست که نوع کاملا جدیدی خلق کنید. این سنت واقعی است. مطمئنم که در ژاپن نوعی سنت داشته‌ایم، ولی فکر می‌کنم که راه ما تکرار سنتمان نیست. ژاپنی‌ها با گذشت تاریخ فرهنگ خود را می‌آفرینند. این است راه توالی سنت ما. سنت را باید همواره زنده داشت.» تانگه ۴سپتامبر۱۹۱۳ متولد شد و ۲۲مارس۲۰۰۵ چشم بر جهان فرو بست. او از جمله معمارانی بود که سبک‌های سنتی ژاپنی را با مدرنیسم ترکیب کرد و نوعی معماری مدرن را به‌وجود آورد. او جزو معمارانی است که ساختمان‌های شاخص و بزرگی را در پنج قاره جهان طراحی کرده است.
بسیاری کنزو را به‌عنوان یکی از حامیان نامی جنبش متابولیسم می‌شناسند. در آثار او همیشه به معماری و جنبش ساختارگرایی هلند اشاره شده است.
کنزو تانگه همواره عنوان کرده که از کودکی تحت تاثیر آثار لوکوربوزیه قرار داشته است. تانگه در سال۱۹۳۵ تحصیلات عالی خود را در دانشگاه معماری توکیو آغاز کرد. او پس از اینکه به دانشگاه وارد شد بیش از پیش به کارهای لوکوربوزیه علاقه‌مند شد. پروژه‌ای که او برای فارغ التحصیلی خود ارائه داده است، توسعه پارک ۱۷هکتاری هیبیا بوده است. پس از جنگ جهانی دوم او دوباره به دانشگاه بازگشت تا تحصیلات تکمیلی خود را به سرانجام برساند. وی در سال۱۹۴۶ استادیار دانشگاه شد و موسسه‌ای به نام آزمایشکاه تانگه را افتتاح کرد. یکی از طراحی‌های فوق‌العاده تانگه پارک صلح هیروشیما است که در مرکز این شهر واقع شده است و هرسال بازدیدکنندگان بسیاری از آن دیدن می‌کنند. ورزشگاه ملی یویوگی (YoYogi) یکی از ساختمان‌های معروفِ کنزو تانگه است که برای المپیک۱۹۶۴ در توکیو ساخته شد.
این طرح آیرودینامیکی و اِلمانی، تبدیل به نشانه پایتخت ژاپن و معیاری برای جنبش متابولیسم شد. وقتی ساخت این مجموعه به پایان رسید به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین ساختمان‌های دارای سقف معلق در جهان شناخته شد. این مجموعه از دو ساختمان تشکیل شده است. در کشوری که مدام در خطر تهدید باد و زلزله‌های ویرانگر است، هر دو ساختمان با سازه قوی و طرح ابتکاری که دارند و با استفاده از تکنولوژی روزآن زمان در عین ناباوری همچنان پابرجا هستند. ژاپن بعد از شکست در جنگ جهانی دوم در سال۱۹۴۵ به ویرانه‌ای تبدیل شده بود. هرچند، جهان درحیرت مانده بود که ژاپن چگونه کمتر از ۲۰ سال بعد ازبمباران اتمی، توانست المپیک توکیو را در سال۱۹۶۴ میزبانی و برگزار کند و آنچه بیشتر تحیرانگیز بود، چگونگی کیفیت و ابتکار زیرساخت‌های طراحی این پارک ورزشی بود که به دست کنزو تانکه طراحی شده بود.
او گفته است: معماری باید چیزی داشته باشد که قلب انسان آن را طلب می‌کند. اما همچنان، فرم‌های ساده، فضاها و نماها باید منطقی باشند. کار خلاق امروزه با دو عامل همزمان فناوری و انسانیت گره خورده است. نقش سنت همانند یک کاتالیزور است که یک فرآیند شیمیایی را تسریع کرده و جلو می‌اندازد؛ اما در پایان آزمایش دیگر قابل تشخیص نیست. سنت می‌تواند در فرآیند خلق نقشی به عهده گیرد؛ اما به خودی خود دیگر نمی‌تواند خلاق باشد.
برخی آثار تانگه را خاستگاه معماری هایتک باید محسوب کرد. معماری هایتک یا ساختن بنا بر اساس فناوری پیشرفته، در دهه۱۹۷۰ میلادی فراگیر شد و در واقع پاسخ به سرخوردگی از معماری مدرن بود. یافته‌های برنامه‌های توسعه شهری لوکوربوزیه به شهرهایی با ساختمان‌هایی استاندارد، یکنواخت و کسالت‌آور منتهی شد. برخی معماران بزرگ که به سبک هایتک روی آوردند، استفاده از فناوری را در پیوند با زیبایی‌شناسی خاصی پی گرفتند؛ ضمن اینکه محیط زیست، اقلیم یا آنچه را که اکوتک خوانده می‌شود، در مرکز توجه خود قرار دادند.
به گفته تانگه، امروزه در شهرها و جوامع داده‌محور، ملاحظات فناورانه برای معماری اهمیت زیادی دارد. از این رو یک معمار خلاق کسی است که می‌تواند با درک امکان پیشرفت، زندگی و سکونت را برای انسان‌ها راحت‌تر کند.
