قانون عملیات بانکی بدون ربا

۱۰ شهریور ۱۳۶۲ قانون عملیات بانکی بدون ربا تصویب شد. موادی از این قانون در اردیبهشت‌ماه ۱۳۵۸ به تصویب شورای پول و اعتباررسیده بود. این شورا در دی‌ماه ۱۳۵۸، طی مصوبه دیگری اقدام به حذف بهره از نظام بانکی کرد. در این مصوبه برای جذب پس‏انداز و اعطای اعتبار، در نظام بانکی سود تضمین شده و کارمزد پیش‏بینی شده بود. بر این اساس بانک‌ها این امکان را داشتند که برای جذب سپرده‏های غیر دیداری (پس‏انداز) حداقل ۷ درصد و برای جذب سپرده‏های مدت‌دار حداقل ۵/ ۸ درصد سود تضمین شده بپردازند. ضمنا مقرر شده بود که در پایان سال و در صورت وجود سود بیشتر، مازاد بر حداقل تضمین شده نیز بین سپرده‌گذاران توزیع شود. در رابطه با اعتبارات و تسهیلات بانک به اشخاص حقیقی و حقوقی نیز تعیین شده بود تا بانک کارمزدی را که میزان آن نسبت به موارد مختلف تفاوت داشت، اخذ کند. پس از مطالعات مفصل توسط عده‌ای از صاحب‌نظران فقه و اقتصاد، نهایتا، لایحه «حذف بهره و انطباق عملیات بانکی با موازین اسلامی» به مجلس شورای اسلامی تقدیم شد، که تحت عنوان «قانون عملیات بانکی بدون ربا (بهره)» تصویب و پس از تایید شورای نگهبان مبنی بر موافقت آن با احکام شرع اسلام از اول سال ۱۳۶۳ اجرا شد.