انتظار آینده‌ای بهتر انگیزه‌ای بود برای تجار و سرمایه‌گذاران کوچک، اجرای طرح‌های زیربنایی (هرچند محدود) و صنعتی (عمدتا معدنی) دولتی، هم به بهتر شدن اوضاع کمک می‌کرد و هم به بسط انتظارات، یاری می‌رساند. تجدید سازمان بودجه‌ای و مالی کشور بدهی‌های دولت را کاهش داد و مهم‌تر از آن حساب‌های آن را سر و سامان بخشید. اما همه اینها نه حاکی از بهبود چشمگیر اوضاع اقتصادی بود و مسلما نه به معنای توسعه اقتصادی، بلکه صرفا نشانه خروج تدریجی از اوضاعی بود که از هر لحاظ (اقتصادی، مالی، سیاسی و اجتماعی) مطلقا آشفته بود، رهایی از آشفتگی مطلق با پیشرفت اجتماعی و اقتصادی کاملا فرق دارد.

منبع: همایون کاتوزیان، محمدعلی، اقتصاد سیاسی ایران، ترجمه محمدرضا نفیسی و کامبیز عزیزی، نشر مرکز، ۱۳۷۴.

اخبار مرتبط