ورود مهاجران لهستانی

جنگ جهانی دوم به بی‌خانمان شدن بخش زیادی از مردم جهان انجامید و سیل مهاجرت‌های عظیم را در پی داشت. یکی از نخستین کشورهایی که در نتیجه این جنگ به اشغال درآمد و مردم آن آواره شدند، لهستان بود. آلمان در سپتامبر ۱۹۳۹ به لهستان لشکر کشیده بود تا آن قسمت از خاک آلمان را که پس از جنگ جهانی اول به آن کشور ضمیمه شده بود پس بگیرد.

مدتی بعد شوروی نیز مطابق با توافق‌نامه قبلی که با آلمان داشت به این کشور حمله کرد و به این ترتیب بسیاری از لهستانی‌ها ناچار شدند برای نجات خود از آتش تهاجمات وارد خاک شوروی شوند. بخشی از این جمعیت به ایران فرستاده شدند تا مردان آنها برای جنگ به متفقین بپیوندند. به این ترتیب جمعیتی که در ایران باقی ماند عمدتا شامل زنان، کودکان و سالخوردگان بود. زمانی که در ۱۵ فروردین ۱۳۲۱ این جمعیت به تهران رسیدند و در دوشان تپه و چند منطقه خارج از شهر ساکن شدند. این زنان بی‌سرپرست ناچار بودند برای ادامه حیات خود شغلی پیدا کنند و به این ترتیب از آنجا که محدودیت‌های مربوط به زنان مسلمان را نداشتند، کار خود را در رستوران‌ها و بخش‌های دیگر آغاز کردند و شماری از آنها بعد از پایان جنگ نیز در ایران باقی ماندند.