سقوط دولت شریف امامی

۱۵ آبان ماه ۱۳۵۷ کابینه جعفر شریف‌امامی سقوط کرد. در تابستان آن سال که سراسر ایران را تظاهرات و اعتصاب دربر گرفته بود، محمدرضا شاه پهلوی برای جلوگیری از بحران و انقلاب مسوولیت نخست‌وزیری را با اختیارات تام به او سپرد. شریف‌امامی با ایراد چند نطق مخصوصا نطق معروف او «من شریف امامی بیست روز پیش نیستم» دولت آشتی ملی را تشکیل داد که ظاهرا از مردم حمایت می‌کرد و خود را از خاندان روحانیون معرفی کرد.

از اقدامات او می‌توان به آزادی مطبوعات و رادیو تلویزیون، دادن امتیاز به کارمندان، تغییر تقویم شاهنشاهی به شمسی، بستن مراکز فساد، عزل مدیرانی که نالایق دانسته شدند و انحلال حزب رستاخیز اشاره کرد. شریف‌امامی با برقراری حکومت نظامی رخداد ۱۷ شهریور معروف به جمعه سیاه را به نام خود در تاریخ ثبت کرد. تلاش او در تغییر مسیر انقلاب اسلامی از امور سیاسی به امور رفاهی بی‌نتیجه ماند و مردم به مخالفت با او پرداخته و او را وادار به کناره‌گیری کردند. او سرانجام در ۱۴ آبان ۱۳۵۷ استعفا داد و یک روز بعد دولتش سقوط کرد. شریف امامی در بهمن همان سال ایران را به قصد آمریکا ترک کرد.