نخستین پادشاهی که تهران را مورد توجه قرار داد شاه‌طهماسب صفوی (۹۳۰-۹۸۴ق) بود. او در سفرهای کوتاه خود برای زیارت در حرم عبدالعظیم (ع)، فرمان داد تا گرداگرد قصبه تهران که در سر راه او بود، بارویی با ۱۱۴ برج (به تعداد سوره‌های قرآن) بکشند. شاه عباس‌کبیر نیز در شمال تهران، چهارباغ و چنارستانی احداث کرد که بعدها دیوارهایی دور آن کشیدند و عمارت و قصر در داخل آن ساختند و به نام ارک خواندند. در اواخر این عهد، تهران گاهی مقر موقتی شاهان صفوی شد و شاه‌سلیمان کاخی در این شهر بنا نهاد.

منبع: پرونده مجله هنر و مردم، به کوشش مریم اسماعیل پور.