مظفرالدین شاه در تاریخ ۲۸ مه‌سال ۱۹۰۱میلادی (۷خرداد ۱۲۸۰ شمسی) امتیازنامه دارسی را امضا کرد. دارسی نماینده خود آلفرد ماریوت (Alfred Marriott) را همراه با کتابچی‌خان، رئیس گمرک ایران، برای مذاکره با دولت ایران و اخذ امتیاز راهی ایران کرد. او همچنین زمین‌شناسی به نام بورلز(Burls) را برای بررسی نقشه‌هایی که یک جغرافیادان دیگر به نام مورگان از ذخایر نفت ایران تهیه کرده بود به ایران فرستاد. گزارش بورلز به دارسی مثبت بود. او در گزارش خود نوشت: «این منطقه در کل سرشار از نفت است.» مظفرالدین شاه پادشاه وقت ایران در آن زمان برای سفر خود به اروپا به شدت به پول نیاز داشت. سرآرتور هاردینگ (Sir Arthur Hardinge)سفیر وقت انگلیس در تهران به هیات اعزامی دارسی کمک کردتا با امین‌السلطان نخست‌وزیر وقت ایران ملاقات کنند. ماریوت در گزارش خود نوشت برای کسب امتیاز ۱۰۰۰۰ پوند به دولت ایران پرداخت کرده است. طبق این امتیاز حق اکتشاف، حفاری، و صادرات نفت ایران (به غیر از پنج استان شمال ایران که مجاور روسیه بودند) به مدت ۶۰ سال به دارسی واگذار شد. از دارسی خواسته شده بود طی دو سال شرکتی به همین منظور در ایران تاسیس کند. براساس این قرارداد مبلغ ۲۰،۰۰۰ پوند نقدا به دولت ایران پرداخت و ایران معادل ۲۰،۰۰۰ پوند در سهام این شرکت سهیم شد همچنین ۱۶ درصد از سود سالانه این شرکت یا شرکت‌های مشابه به ایران تعلق گرفت. کتابچی‌خان هم در این میان مزد خود را گرفت و قرار شد سالانه ۱۰۰۰ پوند از دارسی دریافت کند اما همچنان به‌عنوان نماینده دولت ایران باقی ماند. دارسی در ماه مه‌سال ۱۹۰۳ میلادی (اردیبهشت ۱۲۸۲ شمسی) اولین شرکت اکتشافی خود را با سرمایه ۶۰۰،۰۰۰ پوند تاسیس کرد. نیمی از این سرمایه به خود او تعلق داشت.