حمله انگلیسی‌ها به بوشهر

در نهم دسامبر سال ۱۸۵۵ نیروهای انگلیسی پس از چند روز محاصره وارد شهر بوشهر شدند. این گروه ابتدا به تصرف قلعه ریشهر پرداخت و سپس با بمباران بوشهر از طریق دریا، این شهر را تصرف کرد. نیروهای بریتانیایی سپس به بررسی شرایط پرداختند و با توجه به اطلاع از حضور لشکر ۴۰۰۰ نفری ایرانی در شیراز، دریافتند که برای پیشروی در خشکی به نیروی بیشتری احتیاج دارند و منتظر اعزام نیروی بیشتر از هند به بوشهر شدند. این نیروی کمکی در اواخر ژانویه سال ۱۸۵۷ به بوشهر رسید. در هشتم فوریه ۱۸۵۷ میلادی بین سپاه ایران به فرماندهی شجاع‌الملک، حاکم وقت ایالت فارس و سپاه بریتانیا به فرماندهی ژنرال اترام در چند کیلومتری برازجان در نزدیکی روستای خوشاب جنگ اتفاق افتاد.

در نهم دسامبر سال ۱۸۵۵ نیروهای انگلیسی پس از چند روز محاصره وارد شهر بوشهر شدند. این گروه ابتدا به تصرف قلعه ریشهر پرداخت و سپس با بمباران بوشهر از طریق دریا، این شهر را تصرف کرد. نیروهای بریتانیایی سپس به بررسی شرایط پرداختند و با توجه به اطلاع از حضور لشکر ۴۰۰۰ نفری ایرانی در شیراز، دریافتند که برای پیشروی در خشکی به نیروی بیشتری احتیاج دارند و منتظر اعزام نیروی بیشتر از هند به بوشهر شدند. این نیروی کمکی در اواخر ژانویه سال ۱۸۵۷ به بوشهر رسید. در هشتم فوریه ۱۸۵۷ میلادی بین سپاه ایران به فرماندهی شجاع‌الملک، حاکم وقت ایالت فارس و سپاه بریتانیا به فرماندهی ژنرال اترام در چند کیلومتری برازجان در نزدیکی روستای خوشاب جنگ اتفاق افتاد. انگلیسی‌ها و نیروهای هندی عقب‌نشینی کردند و به بوشهر برگشتند. ایران این جنگ را بزرگ‌ترین پیروزی بر بریتانیا دانست؛ اما انگلیسی‌ها همواره این جنگ را پیروزی خود و شکست نیروهای ایرانی می‌دانند. براساس گزارش‌های انگلیسی، ایران در این جنگ هزار کشته و اسیر داده و انگلیسی‌ها و هندی‌ها ۱۹ کشته دادند.