از جمله ویژگی‌های قلمرو باوندیان و طبرستان، نقش اقتصادی زنان در این نواحی بود. زنان با فن و حرفه خود روزانه ۵۰ درهم درآمد داشتند. این ویژگی طی سده‌های میانه در سایر سرزمین‌های نجد ایران و حتی جهان اسلام کمتر دیده می‌شود. نقش اقتصادی یاد شده ناشی از اقتصاد کشاورزی بوده است. نقش و جایگاه اقتصادی مورد بحث تنها به طبقه عامه و کشاورزان مرتبط نبود. بسیاری از زنان باوندی از قدرت و جایگاه درخوری برخوردار بودند. دختر شاه غازی که آثار عام‌المنفعه بسیاری از خود به جا گذاشته، صاحب هفت پاره ده در آمل، دکان‌ها، گرمابه‌ها و رباط‌هایی بود که ارثیه او به‌شمار می‌آمد. وی ضمن برخورداری از قدرت اقتصادی، جایگاه سیاسی والایی داشت، تا آنجا که پدرش در امور مملکتی با او مشورت می‌کرد. پس از درگذشت، او را در خانقاهی به خاک سپردند، با توجه به نقش اقتصادی خانقاه، بیشتر زنان نامدار باوندی از اموال خود یا در اراضی ارثیه خویش خانقاهی بنا می‌کردند. هرچند بنای خانقاه عملی در راستای بازرگانی و تجارت به حساب می‌آمده، اما ساخت آن توسط زنان متاثر از ویژگی‌های فکری، فرهنگی و روانی جوامع کشاورزی بوده است.

منبع: مجتبی خلیفه، زمانه حسن‌نژاد، «تجارت در قلمرو باوندیان اسپهبدیه طبرستان»، مطالعات تاریخ اسلام، 1391: صص 53-27.