ادوارد اسکات وارینگ بنابر گفته خودش در ظاهر به‌عنوان سیر و سیاحت ولی در باطن برای گردآوری مطالب سیاسی راجع به ایران در ۲۲ مه ۱۸۰۲ وارد بوشهر و بعدها شیراز شد. او بعدها خاطرات خود را تحت عنوان «سیری در شیراز» به رشته تحریر درآورد و در لندن به چاپ رساند. در این خاطرات اطلاعات متعددی در رابطه با اوضاع سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ایران به دست می‌دهد. وی در گزارشی که از بازار وکیل می‌آورد، آن را این‌گونه توصیف می‌کند:

«بازار وکیل با آجر ساخته شده و از شاهکارهای زمان خود به حساب می‌آید. این بازار تقریبا نیم مایل طول و در حدود پنجاه پا عرض دارد. می‌گویند هنگامی که بنای آن به اتمام رسید کریم‌خان سواره از میان آن عبور می‌کرد و جای ناخنی را روی دیوار آن مشاهده کرد، بلافاصله دستور داد تا مقصر را پیدا و مجازات کنند. یک گارد محافظ شبانه از بازار حراست می‌نماید و هرکالایی جای جداگانه مخصوص به خود دارد که مشتری برای تهیه و خرید آن می‌داند به کدام قسمت مراجعه نماید. در شیراز بازارچه‌های زیبای دیگری وجود دارد اما هیچ‌کدام به پای بازار وکیل نمی‌رسد.

نمای خارجی مسجد جامع شهر بسیار زیباست و معمولا مانند سایر عمارات و بناهای شرقی آیاتی با خط عربی روی آن نوشته شده است. می‌گویند سنگی که روی سردر اصلی مسجد کار گذاشته شده است، بسیار سنگین است و کسی قادر به بلند کردن آن نبود ولی هنگامی که وکیل به کمک کارگران شتافت، سنگ بلافاصله از جایش کنده شد. در شیراز داستان‌هایی از این قبیل در مورد وکیل بر سر زبان‌ها است و او تنها زمامداری بود که تاکنون کسی به بدی از او نام نبرده است.»