در‌جریان جنگ‌های ایران و روس و متعاقب شکست‌هایی که متوجه لشکریان ایران شد، عباس میرزا ولیعهد و قائم مقام وزیر او به این نکته پی بردند که با وسایل ابتدایی و قشون ناهماهنگ و نامتحدالشکل و سایر کاستی‌ها قادر به مقاومت در مقابل تجهیزات و قشون روسیه نیستند، از این رو ناگزیر از کمک‌های خارجی شدند. در این برهه ناپلئون نیز به سبب درگیری‌هایی که با انگلیس و روسیه داشت، برای پیشبرد مقاصد سیاسی- نظامی خود آماده برقراری ارتباط با ایران شد و براساس معاهده فین‌کن‌اشتاین هیات نظامی،سیاسی به سرپرستی ژنرال گاردان راهی ایران کرد.این هیات مرکب از متخصصان نظامی، مهندسی، مهندسی جغرافیا، مامور نقشه‌برداری، مترجم، طبیب و مبلغ مذهبی بودند.علاوه بر این،گاردان متعهد شدکه فرانسه مساعدت‌های دیگری به ایران خواهد کرد، از آن جمله، هر ساله جمعی از جوانان ایرانی برای تحصیل به فرانسه اعزام شوند، اما طولی نکشید که ناپلئون با تزار روسیه سازش و فتحعلی شاه را در مقابل دشمن تنها گذاشت. دولتمردان آن عصر مملکت به این نتیجه رسیدند که ناگزیر از فراگیری علوم و فنون و صنایع اروپا هستند و تنها چاره کار تربیت معلم است.

- از کتاب «پیشگامان مهندسی نوین در ایران» نوشته علی کریمیان