از روز ۱۶ فروردین سال ۱۳۲۶ زمزمه رسمیت یافتن و تشکیل یک دادگاه ویژه کارکنان راه‌آهن در این بنگاه بزرگ اقتصادی کشور آغاز شد، گرچه تشکیل این دادگاه در ۲۸/ ۳/ ۱۳۲۶ رخ داد و یکی از کارکنان برجسته آن دوران به نام حسن رأفت ریاست این دادگاه را به‌عهده گرفت. او فرزند مرحوم ابوالقاسم رأفت و متولد ۱۲۷۱ بود و تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان اقدسیه و متوسطه خود را در دارالفنون تهران به پایان رسانده بود و در سال ۱۲۹۳ به خدمت وزارت فوائد عامه درآمد و از سال ۱۳۱۶ به بعد در راه‌آهن در سمت کارپرداز و در سال ۱۳۲۱ در سمت رئیس کارپردازی این بنگاه فعالیت داشت. دادگاه راه‌آهن به خاطر اجرای ماده ۴۲ قانون استخدام کشوری که برای جریمه و برخورد با کارکنان متخلف مقرر شده بود، تشکیل شد و در تاریخ تیرماه ۱۳۱۵ هیات وزیران وقت آن را به ادارات و بنگاه‌های دولتی ابلاغ کرده بود. البته دادگاه ویژه راه‌آهن خیلی دیرتر و حدود ۱۱ سال پس از این مصوبه تشکیل شد و آن هم زمانی بود که شمار شکایت‌های عمومی از برخی کارکنان و سوزنبانان راه‌آهن رو به فزونی رفت که با تشکیل این دادگاه افرادی چون میراحمدیان،‌دبیر آشتیانی، مهندس رهنما، قدیمی و دیده‌بان به‌عنوان کارکنان دادگاه و آقای علی‌اکبر شریفیان به سمت دادستان این دادگاه تعیین شد و به شکایات داخلی و نیز شکایات مردم از کارکنان راه‌آهن رسیدگی می‌کرد.