استفاده از هوش مصنوعی برای نشان دادن شدت بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون نوعی اختلال پیش‌رونده سیستم عصبی است که بر حرکت افراد تاثیر می‌گذارد. علائم به تدریج شروع می‌شود و گاهی اوقات تنها با یک لرزش کوچک در یک دست، که فرد به سختی متوجه آن می‌شود، آغاز می‌شود. علاوه بر لرزش‌ها که بسیار رایج هستند، این اختلال معمولا باعث خشکی یا کند شدن حرکت نیز می‌شود. در مراحل اولیه بیماری پارکینسون ممکن است حالت چهره به میزان کم بیانگر این بیماری باشد. ممکن است دست‌ها هنگام راه رفتن تکان نخورند یا ممکن است حرف زدن فرد آرام یا مبهم شود. علائم بیماری پارکینسون با پیشرفت بیماری و با گذشت زمان بدتر می‌شود.
در حالی که متخصصان مغز و اعصاب کمی بهتر از مدل هوش مصنوعی عمل کردند، مدل هوش مصنوعی بهتر از پزشکان مراقبت‌های اولیه با معیار UPDRS عمل کرد. یکی از شیوه‌های درجه‌بندی شدت بیماری که به نام «معیار واحد درجه‌بندی بیماری پارکینسون» (UPDRS) شناخته می‌شود، رایج‌ترین استاندارد برای مطالعه بالینی این بیماری است. نسخه اصلاح‌شده این استاندارد که MDS-UPDRS نامیده می‌شود نیز گاهی مورد استفاده قرار می‌گیرد. پزشکان اغلب از بیماران می‌خواهند که وظایف حرکتی ساده‌ای را برای ارزیابی اختلالات حرکتی و ارزیابی شدت آن با استفاده از دستورالعمل‌هایی مانندMDS-UPDRS انجام دهند.
فناوری‌های پزشکی هوشمند مبتنی بر هوش مصنوعی با اشتیاق عموم مردم مواجه شده‌اند، این امر تا حدی به این دلیل است که یک مدل پزشکی کامل ارائه می‌دهند که شامل جنبه‌های پیش‌بینی‌کننده، پیشگیرانه، شخصی‌سازی‌شده و مشارکتی است و در نتیجه استقلال بیمار را، به روش‌هایی که بدون آن امکان‌پذیر نیست، ممکن می‌سازد. برای مثال، گوشی‌های هوشمند به ابزاری برای پر کردن و توزیع یک پرونده الکترونیکی سلامت شخصی، نظارت بر عملکردهای حیاتی با حسگرهای زیستی و کمک به دستیابی به انطباق درمانی بهینه، تبدیل می‌شوند. در این آزمایش نیز مدل هوش مصنوعی ارزیابی سریعی را با استفاده از دستورالعمل‌های MDS-UPDRS ارائه می‌کند و به طور خودکار معیارهای محاسباتی مانند سرعت، دامنه، فرکانس و دوره را تولید می‌کند که قابل تفسیر، استاندارد، تکرارپذیر و مطابق با کتاب‌های راهنمای پزشکی هستند.
متخصصان از این ویژگی‌ها برای طبقه‌بندی شدت لرزش استفاده می‌کنند. اقدام ضربه زدن با انگشت توسط ۲۵۰ شرکت‌کننده جهانی مبتلا به بیماری پارکینسون انجام شد و رتبه‌بندی‌های سیستم هوش مصنوعی با رتبه‌بندی صورت گرفته توسط سه متخصص مغز و اعصاب و سه پزشک مراقبت‌های اولیه مقایسه شد. در حالی که متخصصان مغز و اعصاب کمی بهتر از مدل هوش مصنوعی عمل کردند، اما مدل هوش مصنوعی، بهتر از پزشکان مراقبت‌های اولیه با گواهینامه UPDRS عمل کرد.
احسان هوکه، دانشیار دپارتمان علوم کامپیوتر روچستر و یکی از مدیران بخش انسانی رایانه‌ای روچستر، در این خصوص اظهار کرد: این یافته‌ها می‌تواند پیامدهای بزرگی برای بیمارانی داشته باشد که در دسترسی به متخصصان مغز و اعصاب، گرفتن قرار ملاقات و رفتن به بیمارستان مشکل دارند. این اتفاق نیز شاهدی بر این است که چگونه هوش مصنوعی به تدریج در زمینه مراقبت‌های بهداشتی برای خدمات‌رسانی به افراد خارج از درمانگاه و بهبود عدالت و دسترسی سلامت وارد می‌شود. این مطالعه توسط دکتر سایفول اسلام، دانشجوی کارشناسی ارشد علوم کامپیوتر که توسط هوکه مشاوره شده بود، رهبری شد. تیمی از دانشمندان کامپیوتر با تعدادی از اعضای بخش نورولوژی مرکز پزشکی نیز در آن همکاری داشتند.
محققان می‌گویند روش آنها را می‌توان در سایر بیماری‌های حرکتی نیز به کار گرفت، که دری را برای ارزیابی انواع دیگر اختلالات حرکتی مانند آتاکسی و بیماری هانتینگتون باز می‌کند. ارزیابی جدید بیماری پارکینسون به صورت آنلاین در دسترس است، اگرچه محققان هشدار می‌دهند که منعکس‌کننده یک فناوری در حال ظهور است و در این مراحل اولیه نباید به تنهایی و بدون نظر پزشک به عنوان معیاری قطعی برای وجود یا شدت بیماری در نظر گرفته شود.
پارکینسون معمولا در افراد بالای ۶۰ سال بروز می‌کند. مردان بیشتر از زنان به این بیماری مبتلا می‌شوند و نسبت ابتلای مردان به زنان ۳ به ۲ است. پارکینسون ممکن است در افراد زیر ۵۰ سال نیز ایجاد شود که در این صورت پارکینسون زودرس خوانده می‌شود. پارکینسون دومین بیماری تحلیل‌دهنده مغز بعد از آلزایمر است که این روزها حسابی بر تعداد بیمارانش در سراسر جهان افزوده می‌شود؛ به‌طوری‌که هم‌اکنون بالغ بر ۱۵میلیون نفر از مردم دنیا به آن مبتلا هستند. امید به زندگی متوسط پس از تشخیص این بیماری، ۷ تا ۱۵ سال است.
