علیرضا عباسی، رئیس اتحادیه درودگران و مبل‌سازان تهران عنوان کرد
توان افزایش ۱۰ درصدی اشتغال
سال‌های آغازین، تجار محدودی وارد این بازار شدند و در بازارهای خودمان بیشتر تعمیرکار مبل و صندلی در کسوت نجاری حضور داشت تا تولیدکننده، اما رفته رفته این اثاث به نیازی داخلی تبدیل شد و هنرمندانی از طیف درودگران و نجارها به مبل‌سازی روی آوردند. این صنعت از همان روزهایی که طرح‌های بسیار محدودی داشت در قالب صنف و تشکل قرار گرفت و تا امروز که یکی از ارکان خانه‌های ایرانی به حساب می‌آید ظرفیتی بزرگ برای تولید شغل محسوب می‌شود.
گرچه شرایط تحریم روی وضع معیشت و اشتغال به ویژه زندگی جوانان تاثیر گذاشته اما در همین روزها می‌توان با بازنگری اصناف و دریافت قابلیت‌های رشدشان کاستی‌های تولید ناخالص ملی را تا حد زیادی رفع کرد. چندی پیش سازمان توسعه تجارت اعلام کرد قصد دارد در این سازمان یک میز تخصصی برای شناسایی و رشد صنعت مبلمان راه‌اندازی کند. در واپسین روزهای خردادماه اولین نشست این میز تخصصی برگزار شد. در این نشست که تامین‌کننده‌ها، توزیع‌کننده‌ها و روسای اتحادیه‌ها حضور داشتند موانع زنجیره تولید تا صادرات بیان و بررسی شد بلکه بتوانند از طریق این سازمان مسائل را حل کنند.
علیرضا عباسی رئیس اتحادیه درودگران و مبل‌سازان تهران در گفت‌وگو با «دنیای‌اقتصاد» با اشاره به مباحث مطرح شده در نشست تخصصی به موانع تولید اشاره می‌کند: «کمبود مواد اولیه برای تامین و تولید چوب، MDF و نئوپان یکی از بزرگ‌ترین موانع تولید ماست. از سوی دیگر نوسانات ارز مشکل جدی به حساب می‌آید که به تثبیت بازار آسیب می‌زند.»
نیاز به مهندسی صادرات
عباسی در ادامه گرجستان را یکی از تامین‌کننده‌های مواد اولیه می‌نامد و می‌گوید: امسال نسبت به سال گذشته حق و حقوق کارگر کارگاه تا رنگ‌کار و نقاش چندان تغییری نکرده است اما بازار پارچه یکی از مولفه‌های اثرگذار در قیمت است. در واقع پارچه گران می‌شود و مردم می‌گویند مبل گران شده است. با اینکه کارخانه‌های نساجی در یزد و مشهد فعال است و محصولات باکیفیتی تولید می‌کنند اما گویا نظارت چندانی بر این بازار نیست. در واقع کلاف مبل، هزینه‌های رویه‌کوبی، منبت و بقیه خدمات این زنجیره تولید، نسبت به یک‌سال پیش دارای جهش قیمت نشده اما با افزایش زیاد قیمت پارچه، قیمت تمام‌شده محصول، دچار جهش قیمت شده است.
رئیس اتحادیه درودگران و مبل‌سازان تهران ظرفیت فعلی مبل‌سازی را ۴۰ تا ۵۰ درصد عنوان می‌کند و معتقد است با تکمیل زنجیره تولید تا توزیع می‌توانیم با این صنعت گامی مهم در مسیر توسعه پایدار برداریم. همان‌طور که کشورهای توسعه‌یافته با این گونه تولیدات پاک موفق به اشتغال‌زایی مطلوبی شده‌اند، صنایع چوب می‌تواند تا ۱۰ درصد اشتغال کشور را به خود اختصاص دهد که این یک فرصت عالی برای تربیت نسل مهارت‌آموز و دوری از اقتصاد نفتی و درآمد ارزی به دور از سایه سیاه تحریم است. برای نمونه می‌توان به ترکیه اشاره کرد که در این صنعت گام‌های جدی برداشته و اشتغال قابل توجهی ایجاد کرده است. ما برای داشتن زنجیره تولید با قیمت تمام‌شده ارزان باید این حوزه و صنعت را مهندسی کنیم.
مقابله با آسیب‌های صنفی
اتحادیه‌ها و سندیکاها برای دفاع از حقوق هم‌سلکان خود تشکیل شده اما اگر اتحادیه‌های قوی داشته باشیم در شرایط مختلف اقتصادی می‌توان روی قدرت آنها حساب باز کرد. عباسی وجود نمایشگاه‌های خارجی و حضور در آنها را یکی از ارکان توسعه این صنعت می‌داند اما فروشگاه‌های فصلی را که نام نمایشگاه را بر خود نهاده و بدون نظارت و کیفیت لازم در شهرها و محله‌ها برگزار می‌شود یکی از موانع رشد صنعت می‌داند. به گفته او فضاهایی در تهران و شهرستان‌ها به یکسری سودجو به‌عنوان نمایشگاه مبلمان اجاره داده می‌شود و بیشتر شهروندانی که از این نمایشگاه‌ها خرید می‌کنند متضرر می‌شوند. این عده کالاهای بی‌کیفیت خود را بدون نظارت حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد گران‌تر از مغازه‌دار می‌فروشند. این عده فاقد شناسنامه کیفی کار هستند و برای جهش در تولید هیچ خروجی قابل اعتنایی ندارند. برای حل این مشکل، مکاتباتی انجام دادیم و در نهایت قرار شد هر شهرستان سالانه فقط یک بار حق برگزاری نمایشگاه مبلمان را داشته باشند و این رویداد زیر نظر سازمان و اتحادیه همان شهرستان باشد و حتما پروتکل‌هایی را که تهیه و تدوین کرده و در اختیار همکاران شهرستان‌ها قرار داده‌ایم رعایت کنند.»
ایران در قلب خاورمیانه بین همسایگانی قرار دارد که نزدیک به ۵۰۰ میلیون نفر از جمعیت منطقه را در خود جای داده‌اند. رئیس اتحادیه درودگران و مبل‌سازان تهران این پتانسیل جمعیتی را یک مزیت می‌داند و معتقد است باید در این بازارها سهم خود را بیابیم. او شرایط کنونی بازار منطقه‌ای را تحت سلطه چین و ترکیه معرفی می‌کند و می‌گوید: «با توسعه این صنعت علاوه بر تولید اشتغال بالا و قابل توجه در شرایط تحریم می‌توانیم ارز قابل ملاحظه‌ای وارد کشور کنیم.»
