راهکار نفوذ به بازار منطقه‌ای مبلمان
این در حالی است که با توجه به نوسان نرخ ارز، دانش فنی و هنری ساخت مبلمان در ایران، نقدینگی در گردش و نیروی انسانی خلاق، می‌توان برای افزایش این سهم برنامه‌ریزی کرد.
هرچند بزرگ‌ترین بازارهای واردات مبلمان جهان یعنی آمریکا، آلمان، انگلیس، فرانسه و ژاپن هم از نظر جغرافیایی و هم سطح کیفی محصولات، فاصله قابل اعتنایی با تولیدکنندگان ایرانی مبلمان دارند ولی فراموش نکنیم بازارهای منطقه‌ای مانند افغانستان، آسیای میانه شرقی، جنوب و مرکز عراق و بخشی از پاکستان و عمان می‌توانند بازار سهل‌الوصول‌تری برای مبلمان ایرانی باشد.
با این حال متاسفانه ایران از تراز منفی در تجارت مبلمان رنج می‌برد و واردات سالانه کشورمان به‌رغم نوسان‌های سالانه، در سال ۲۰۰۸ از مرز ۳۵۰ میلیون دلار نیز عبور کرد.
مطابق تحقیقات تفصیلی اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان مبلمان ایران که در سال ۱۳۹۰ انجام گرفت، توجه جدی‌تری به بازار کشورهای عراق، ارمنستان، گرجستان، قزاقستان، امارات و جمهوری‌آذربایجان و در عین حال رفع موانع ارتقای کیفی و کمی تولید و تجارت فرامرزی، می‌تواند راهگشای جهش صادراتی و مثبت شدن تراز تجارت خارجی مبلمان کشورمان باشد.
این تحقیق نشان می‌دهد در بازار عراق، کشورمان باید با سه رقیب قدرتمند ترکیه، ایتالیا و امارات رقابت کند.
رقبای اصلی ما در ارمنستان را کشورهای چین، امارات و ایتالیا تشکیل می‌دهند.
در قزاقستان باید رفتار شرکت‌های روسیه، چین و ایتالیا را زیر نظر داشته باشیم و با آنها رقابت کنیم.
در امارات نیز چین، ایتالیا و مالزی رقبای اصلی هستند. در جمهوری‌آذربایجان برای رقابت با ترکیه، چین و ایتالیا به خلاقیت تولید و بازاریابی حرفه‌ای‌تر نیاز داریم. مجموع این رقابت‌ها نشان می‌دهد که ایتالیا، چین و آمریکا رقبای اصلی ما در بازار منطقه‌ای مبلمان هستند.
در همه این بازارها اولویت اصلی خریداران به ترتیب کیفیت، قیمت و طراحی است و برند و خدمات پس از فروش در مرحله بعدی قرار دارد.
به همین دلیل، شاید بتوان از طریق خوشه‌های صنعتی و تولید و تجارت مبلمان، به ارتقای کیفیت و مدیریت قیمت تمام‌شده اهتمام ورزید.این مطالعات نشان می‌دهد بر خلاف تصور رایج که بازار منطقه در اختیار برندهای پرتبلیغ ترکیه‌ای مانند ایستکبال قرار دارد، بازار ۶۰۰ میلیونی همسایگان ایران توجه جدی‌تری به کیفیت و قیمت دارند و صرف تبلیغات بدون توجه به برنامه‌ریزی رقابت‌پذیرکردن تولید، نمی‌تواند راهگشا باشد.
