در گفتگوهای محیط زیستی، بسیاری اوقات، از گردشگری بهعنوان یکی از راههای جایگزینِ شکار و صید، چوببُری، دامداری، و... بهعنوان یک شیوهی معیشت مناسب برای مردمِ محلی یاد میشود که میتواند به حفظ محیط زیست هم کمک کند. واقعیت اما این است که گردشگری خود میتواند مخرب طبیعت و میراث فرهنگی باشد که در شرایط ایران، واقعاً هم چنین است و حتی سبب افزایش شکار (به علت ساده شدن دسترسیها)، افزایش دام (به علت بیشتر شدن تقاضا برای گوشت و لبنیات محلی)، و بیشتر شدن فشار بر منابع طبیعی (به علت افزایش تقاضا…