«روز شنبه چهاردهم ژانویه ۱۶۱۷، بعد از اینکه سراشیبی تندی را پیمودیم؛ روی چمنزار وسیعی که از تپههای متعدد و زیبا احاطه شده و یکی از زیباترین مناظری بود که در عمرم دیده بودم، چادر زدیم. نزدیکترین ده که روی تپه کوتاهی بنا شده و آبشاری از وسط آن میگذشت، هارونآباد (اسلامآباد فعلی) نامیده میشد که بعضیها به آن هارونآوا میگفتند.»