قطعنامه 598

جنگ تحمیلی طولانی عراق علیه ایران با هزینه‌های انسانی دهشتناک و تخریب فراوان در سال۱۳۶۷ با پذیرش قطعنامه۵۹۸ به پایان رسید. در نهایت صدام حسین، رئیس‌جمهور وقت عراق پس از تحمیل خسارات جانی و مادی عظیم به دو ملت، طی نامه‌ای به رئیس‌جمهور ایران در مرداد۱۳۶۹، عهدنامه۱۹۷۵ الجزایر را مجددا به رسمیت شناخت و گفت: «با این تصمیم ما، دیگر همه چیز روشن شده و به این ترتیب همه آنچه را که می‌خواستید و بر آن تکیه می‌کردید، تحقق می‌یابد»، لیکن در عمل پس از گذشت ۳۶سال از پایان جنگ تحمیلی هنوز ترتیبات اجرایی…

خبر آنلاین: وزیر دفاع دولت یازدهم و مشاور فرماندهی کل قوا در صنایع دفاعی گفت:یک جامعه گرسنه هم پای جنگ می‌ایستد؟ یک جامعه ناامن می‌تواند جنگ کند؟ باید مردم را حفظ و تغذیه، سوخت و سازشان را تأمین کنیم، مملکت باید سرپا باشد و جنگید.

خبر آنلاین: مدتی پیش دکتر علیرضا اکبری، معاون اسبق وزارت دفاع در دولت اصلاحات و مسئول نظامی اجرای قطعنامه ۵۹۸ مهمان کافه خبر بود تا به بررسی چرایی و چگونگی پذیرش قطعنامه ۵۹۸ بپردازد. در ویدئوی زیر گوشه هایی از این گفتگو را می بینید.

پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ در اواخر تیرماه ۱۳۶۶، قطعنامه ۵۹۸ با موضوع خاتمه یافتن «اقدامات نظامی بین ایران و عراق» از سوی شورای امنیت سازمان ملل صادر شد. هدف این قطعنامه تامین منافع ابرقدرت‌ها بود و نه تامین صلح جهانی؛ چرا که در طول هشت سال تجاوز رژیم بعث عراق به ایران، به خصوص در دورانی که مناطق مسکونی و غیرنظامی ایران هدف سلاح شیمایی قرار می‌گرفت، صحبت از تامین صلح نبود و شورای امنیت زمانی درصدد صدور قطعنامه برآمد که منافع کشورهای غربی توسط ایران به مخاطره افتاد.