محمد فاضلی، جامعهشناس، در رابطه با نوع سیاستگذاری در ایران نوشته است: «رابطه سیاستگذار ایرانی با سیاستگذاری مبتنیبر شواهد و واقعیات، رابطه جن و بسمالله است. نه وقتی ساعت کار را تغییر میدهند، شواهد برای اثبات درستی تصمیم رو میکنند، نه وقتی تصمیم به لغو آن میگیرند؛ چهار صفحه دلایل آن را براساس ارزیابی شواهد ارائه میدهند. یادگیری هم رخ نمیدهد.»