ما در سیارهای زیست میکنیم که در حال حاضر تنها جای امن و مناسب برای زندگی بشر است و عقل سلیم ایجاب میکند از چیزی که جایگزینی ندارد بهدرستی محافظت کنیم. اما انسان به مثابه موجودی مسخشده طی سالها و قرنهای متمادی، صرفا بر بهرهبرداری و عدمحفاظت و احیای آن متمرکز بوده و اثرات آن امروز بهطور محسوس در قالب فقر شهری و عینیت آن در قالب سکونتگاههای غیررسمی قابل مشاهده است؛ سکونتگاههایی که اگرچه ساکنان آن کمترین سهم را در سرعتبخشیدن به مخاطرات ناشی از بحرانهای اقتصادی و تغییرات…