دنیای اقتصاد: «هر کسی در زندگی تکیهگاهی دارد، دلخوشیاش یک چیزی میشود و به امر بخصوصی دل میبندد، صبح که بلند میشود به خاطر این تکیهگاه زندگی روزانهاش را شروع میکند. شب که میخوابد با این تکیهگاه میخوابد. برای من ایراندوستی یک تکیهگاه در حول و حوش زندگی فرهنگی ایران شد، وقتی حرکت میکردم برایم حالتی بود که به زندگی امیدوار بمانم. صبح بلند میشدم میدانستم که باید چه کار کنم؛ این موضوع را میدانستم و سرگردان نبودم. این موضوع را برجستگی نمیدانم، یک نوع رضایتخاطر شخصی بود و باعث شد که…
دنیای اقتصاد:
هوشنگ سیحون، یکی از بیبدیلترین و تاثیرگذارترین معماران معاصر ایران، ۱۰۴سال پیش در چنین روزی در خانوادهای هنرپرور به دنیا آمد. سابقه خاندان او در موسیقی و هنردوستی آنان، آنچنان بر او مستولی شده بود که گویا راهی جز هنرمند شدن در پیش نداشت؛ موضوعی که شاید فروتنانه فارغ از نبوغ و سختکوشیاش خود به شانسش حواله میداد. میرزاعبدالله موسیقیدان پدربزرگش و احمد عبادی، نوازنده برجسته سهتار، داییاش بودند. او اگرچه به موسیقی چندان گرایش نداشت ولی خیلی زود راهش را در نقاشی و معماری یافت.