ناگفته‌های گفتنی

 سناریوی دیگری را در نظر بگیریم، در صورتی که کشوری فلسطینی بر اساس توافق اسرائیلی - فلسطینی، تاسیس شود، آینده آن را چگونه می‌بینید؟ به ویژه با توجه به اینکه چگونگی جدایی دو موجودیت پهلو گرفته در درون یکدیگر، از نظر ژئوپلیتیک سخت است. سخن گفتن از تاسیس کشور فلسطینی به معنای متعارف آن و از راه سازش با اسرائیل، در سایه داده‌های فعلی، از نظر من نوعی خاک پاشیدن در چشم است. تجربه نشان داده است که خودگردانی فلسطینی و اسرائیل، هیچ‌یک، آماده رسیدن به سازش بر این اساس نیستند. پیش از آنکه از آینده روابط میان دو موجودیت سخن بگوییم، مشکل در این نکته نهفته است که چگونه می‌توان به راه‌حلی رسید که هر دو طرف در چارچوب مراجع تصمیم‌گیری خود، آن را بپذیرند. اسرائیل راه را به روی دولت «باراک» که در پی چنین راه‌حلی بود، بست و شهرک‌نشینان، با رای اکثریت قاطع خود در انتخابات آن را سرنگون کردند. این نکته هم مهم است که انتفاضه اقصی بر بستر شکست مذاکرات بین خودگردانی فلسطینی و دولت «باراک» در کمپ‌دیوید آغاز شد. مذاکراتی که با مشارکت آمریکا در جریان بود. به همین خاطر بود که «باراک» در سخنرانی کناره‌گیری خود از نخست‌‌وزیری در برابر کنست، به دولت پس از خود سفارش کرد، باید در صورت امکان، با خودگردانی فلسطینی به توافق رسید و در غیر این صورت به سمت جدایی یک‌جانبه رفت. پیشنهادی که بر اساس پیش‌زمینه ذهنی او به‌عنوان رهبر وقت حزب کار و اولویت حفظ یهودیت کشور بر حفظ آنچه «سرزمین اسرائیل» نامیده می‌شود، بنا نهاده شده بود. ارزیابی من این است که زمینه‌ای برای رسیدن به توافقی وجود ندارد که به سازش نهایی منجر شود.

jaberiansari1969@gmail.com