غم‌های غلیظ، شادی‌های بزرگ

پرسپولیس در بخش کادرفنی هم متحمل تغییرات زیادی شد. آنها سال را با اوسمار ویرا و به شکلی موفق شروع کردند. در حالی که انتظار می‌رفت ویرا در این تیم بماند و یک سرمربی کامیاب و ارزان‌قیمت برای تیم باشد، مرد برزیلی به تایلند کوچ کرد و از قضا روی نیمکت بوریرام نتایج بسیار خوبی در لیگ آن کشور و نیز لیگ نخبگان آسیا به دست آورد. اینکه اوسما با بوریرام از مرحله گروهی لیگ نخبگان صعود کرد و پرسپولیس در این مهم ناکام ماند، حکم نمک روی زخم هواداران را داشت. قرمزها که باید جانشینی برای اوسمار می‌یافتند، بعد از بازی با اسامی کوچک و بزرگ سرانجام به خوان کارلوس گاریدو رسیدند و لیگ بیست‌وچهارم را با این مربی اسپانیایی شروع کردند؛ مردی که در مجموع حضورش در پرسپولیس موفقیت‌آمیز نبود. با وجود استارت خوب گاریدو، در ادامه تیم او از نظر فنی رو به افول گذاشت و البته به نظر می‌رسید کنترل رختکن هم از دست این مربی خارج شده است. هر چه بود او رفت تا بعد از یک دوره کوتاه حضور کریم باقری روی نیمکت سرخ‌پوشان به عنوان سرمربی موقت، اسماعیل کارتال و گروهش مسوولیت کار را بر عهده بگیرند.

شاید بهتر باشد بخش اتفاقات خوب را برای پرسپولیس از همین آخر شروع کنیم؛ جایی که قرمزها در ماه پایانی سال با اسماعیل کارتال به فرم خوبی رسیدند و این موضوع نوید یک آینده خوشایند را به آنها داد.

با نمایش‌های خوب اسفند ماه، حالا پرسپولیسی‌ها امیدوارند کارتال به یک مربی بزرگ جریان‌ساز روی نیمکت این تیم تبدیل شود و شاید اثری در حد برانکو روی مجموعه بگذارد. البته که پرسپولیسی‌ها در این سال روزهای خوش زیادی هم داشتند؛ کسب قهرمانی لیگ بیست‌وسوم که هفتمین قهرمانی آنها در هشت فصل اخیر لیگ برتر به شمار می‌آمد، برتری در هر دو دربی رفت و برگشت و نهایتا بردن تراکتور در یک بازی بسیار حیثیتی. پرسپولیس سال ۱۴۰۳ را با قرار گرفتن در رده دوم جدول به پایان برد؛ با یک بازی بیشتر و یک امتیاز کمتر نسبت به تراکتور. این یعنی آنها در ۷ بازی باقی‌مانده فصل بار دیگر به‌طور جدی می‌توانند برای کسب عنوان قهرمانی بجنگند.