آمار محرومیت از سیستان و بلوچستان
به گفته این فعال فرهنگی سیستان و بلوچستان سیر تحول تعریف توسعه نشان می‌دهد که این مقوله به سمت مسائل انسان‌گرایانه رفته است. وی افزود: در استان سیستان و بلوچستان نیز گرچه در سنوات گذشته اتفاقات خوبی افتاده و ما تغییراتی را تجربه کردیم ولی همچنان این استان با میانگین کشوری اختلافات قابل‌توجهی دارد. حسین‌‌‌پور با اشاره به اینکه سه شاخص اساسی که در توسعه به آنها استناد می‌شود میزان سال‌های تحصیل، امید به زندگی و درآمد خانوار است، گفت: درباره گزینه اول نه تنها سیستان و بلوچستان در کشور آخر است بلکه تفاوت معناداری با سایر استانها دارد. به عنوان نمونه در موضوع ماندگاری در تحصیل ۴۰درصد دانش‌آموزان استان دیپلم گرفته و ۶۰درصد دیگر از گردونه تحصیل خارج شده‌‌‌اند، همچنین ۱۰درصد نرخ بازماندگان از تحصیل کشور در سیستان و بلوچستان هستند.
از نظر امید به زندگی نیز این فعال فرهنگی بیان کرد: بر اساس آمار ۱۳۹۵، امید به زندگی در استان سیستان و بلوچستان برای مردان ۷۲.۵ سال و برای زنان ۷۵.۵ سال است که درباره مردان هفت سال و برای زنان پنج سال با میانگین کشوری اختلاف دارد. وی درباره میزان درآمد مردم در این استان با سایر استانها نیز گفت: درآمد سالانه خانوارهای شهری در کشور در سال ۱۴۰۱ بر اساس آمارهای مرکز آمار ۱۶۷ میلیون تومان اما در سیستان و بلوچستان ۱۰۸ میلیون تومان است که با یک پله بالاتر از استان خراسان شمالی و در رتبه ماقبل آخر قرار دارد. همچنین این میانگین کشوری درآمد در روستاها ۹۸ میلیون است که در استان سیستان و بلوچستان به ۴۲ میلیون تومان می‌‌‌رسد. بنابراین درآمد خانوارهای شهری این استان با درآمد روستاییان سایر استانها برابر است. این فعال فرهنگی در همین زمینه خواستار جدی گرفتن آموزش‌‌‌های فنی در آموزش و پرورش و توجه بیشتر به شاخص‌‌‌های توسعه انسانی در استان سیستان و بلوچستان شد.
